pomiędzy prelegentami jeszcze przed rokiem 1863 prof. Nehringa, Dr. Ludwika Rzepeckiego, prof. Jutrosińskiego i kilku innych. Później wykłady te odbywały się regularnie w każdą niedzielę popołudniu, dowód niezwykłego zainteresowania dla spraw oświatowych. Niebawem musiały jednak znowu zaniknąć pogadanki, skoro w r. 1869 zarząd Towarzystwa postanowił je odnowić. Wykładali wówczas Dr. Roman Szymański i Bełza. Zainteresowanie było jednakże już bardzo słabe, tak że Dr. Szymański rozłożywszy wydział swój na dwie niedziele nie mógł go dokończyć dla zbyt małego udziału słuchaczy. Zarząd próbował schadzki ożywić, wszakże bez korzystnego rezultatu. Życie towarzyskie podupadło. Dopiero w r. 1873 odnowiono stare tradycje, ale nie zdołano już uzyskać dawniejszego do nich zamiłowania. Przechodzimy pod względem życia towarzyskiego do czasu, w którym uważano za rzecz pierwszej wagi — zabawę lub majówkę, które Towarzystwo urządzało corocznie.
Przemiany powyżej opisane dokonały się w Towarzystwie na mocy układającej się praktyki, a mimo właściwych zadań i przepisów statutowych. Zmieniło się też zrozumienie o pierwotnem przeznaczeniu stowarzyszenia. Wsparć udzielano około r. 1860 już coraz mniej, na zgro-
