Strona:Zygmunt Zaleski - Z dziejów walki o handel polski.pdf/83

kroki Towarzystwa, a zarazem osobistością w całej pełni poświęconą rozwojowi Towarzystwa, jedyną prawdziwie wybitną osobistością organizacyjną był Władysław Jerzykiewicz, który przez okres cały sprawował urząd kuratora, t. zn. że główne zasługi położył około Towarzystwa nie pracownik handlowy a członek nadzwyczajny.
 Duch panował w całym okresie słaby. Ogólny charakter pracy określiliśmy już, stwierdzając brak wytycznych i idei. Zainteresowanie do poważniejszych prac organizacyjnych było bardzo nieznaczne, wynikające choćby z tego, że na zebrania ogólne przybywała tylko minimalna ilość członków (10—30), co przy Towarzystwie niezbyt wielkiem jest dowodem rzeczywistej słabości wewnętrznej. Więcej: cała ilość zebrań odraczała się z powodu braku przepisanego ustawą stowarzyszenia kompletu minimalnego. Oziębłość do spraw Towarzystwa okazuje się już w r. 1874, tuż po dokończonej walce o unarodowienie (spolszczenie) Towarzystwa. Stan ten trwa bez przerwy. W r. 1877 próbuje prezes Więckowski naprawić stosunki z rezultatem negatywnym. Ponieważ nie można było utrzymać zebrań miesięcznych, redukuje się zebrania plenarne na jedno w kwartale. Ale nawet na tych zebraniach sala świeciła pustkami. Niektóre lata przedstawiały się korzystniej od innych, wyróżniają się w tym względzie lata 1883—1890, ale