Szabla (Ostrowska)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Bronisława Ostrowska
Tytuł	Szabla
Pochodzenie	Gwiazdka polskiego dziecka
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze „IGNIS”
Data wyd.	1924
Druk	Zakł. Graf. B. Wierzbicki i S-ka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tomik Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[27]SZABLA

Szabla jestem — szabelka,
Co blachą w słońcu gra.
Dziecinna, mała, wielka, —
Zawsze ta sama — ja.

Ktokolwiek po mnie sięga
I pragnie ująć w dłoń,
Ma wiedzieć, że przysięga
I bierze rozkaz — «broń!»

Więc, gdy mię raz przypasze
I godnie nosie chce,
Rycerskie dzieje nasze
Ma znać, jak abc.

I wiedzieć, że dlatego
Nazywa bronią miecz,
By bronił nim słabego,
A przemoc gonił precz.

Nie będzie głupiej bitki,
Odkąd mię ujął w dłoń:
Rycerz, nie zbójca brzydki
Ma prawo nosić broń.

To nic, żem dziś blaszana, —
(Na inną brak ci sił.)
Alem ci nato dana,
Abyś rycerzem był.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Bronisława Ostrowska.