Talizman (Puszkin, tł. Bełza, 1874)
| ←Serenada | Talizman Poezje Władysława Bełzy Przekłady Aleksander Puszkin |
Zimowy wieczór (1874)→ | |
| Przekład: Władysław Bełza. |
(Z PUSZKINA).
Tam gdzie morze pianą miota,
O milczący wiecznie głaz,
Gdzie miesiąca tarcza złota,
W ciepłem świetle kąpie nas,
Gdzie haremu wabią łoża,
W których Turczyn błogo śni:
Tam hurysa cudna, hoża,
Ten talizman dała mi.
I z twarzyczką uśmiechniętą
Tak prosiła, „chroń go, chroń!
W nim moc czarów ci zaklętą
Kochająca daje dłoń.
Od złej śmierci, od mogiły,
Gdy huragan zerwie się,
On twej skroni — o mój miły,
Nie ustrzeże wprawdzie, nie!
Ni skarbami on Iranu
Nie zasypie twoich dróg,
Ni wyznawców alkoranu
Nie przywiedzie do twych nóg —
I na słodkie brata łono,
Z oddalonych, cudzych stron,
Duszę twoją utęsknioną,
Nie jest w stanie przenieść on!
Lecz gdy zalotnica pusta,
Wzrokiem swym urzecze cię,
Lub gdy ust twych drugie usta,
Bez miłości dotkną się —
O! mój luby! od cierpienia,
Od piekielnych serca kar,
Od zmienności — zapomnienia,
Talizmanem jest mój dar!”
