[34]XXVIII.
Jeżeli z złej przygody żmiję wybawicie,
Żmija, przez wdzięczność, żądłem żgnie was jadowicie.
Nie przeto, iż dobrego nie oceni dzieła:
Owszem, właśnie przez wdzięczność żądłem was ucięła.
Tylko tem, co ma, każdy, tem się z drugim dzieli.
O tem, jeśli nie wiecie, chcę, byście wiedzieli:
Wyście się podzielili z żmiją sercem radem,
A ona też się dzieli tem, co ma: swym jadem.
Gdy, lasem idącemu, trafi ci się żmija,
Którą chłody zwarzyły, niech ją krok twój mija.
Bo skoro odżywiłeś gada za pazuchą,
Nieroztropność ci twoja nie ujdzie na sucho:
Żmija, by dać ci dowód, że wyszła z omdlenia.
Daje go za pomocą czego? — użądlenia.
• PDF 
• MOBI 
