Traktat z Kanagawy
Kanagawa, 31 marca 1854
| Traktat z Kanagawy | |||
Przekład: Wikiźródła (lista tłumaczy na stronie historii) (z języka angielskiego).
|
Stany Zjednoczone Ameryki i Cesarstwo Japonii, ożywione pragnieniem ustanowienia pewnej, trwałej i szczerej przyjaźni pomiędzy oboma narodami, zdecydowawszy się na ustalenie, przejrzyście i pozytywnie, poprzez traktat lub ogólną konwencję o pokoju i przyjaźni, zasady które będą w przyszłości przestrzegane w stosunkach pomiędzy rzeczonymi państwami; dla których to osiągnięcia Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki udzielił pełnej mocy swemu Komisarzowi, Matthew Calbraith Perry'emu, Specjalnemu Ambasadorowi Stanów Zjednoczonych do Japonii, a Jego Cesarska Mość Cesarz Japonii udzielił podobnie pełnej mocy swym Komisarzom Hayashi Dai-gaku-no-kami, Ido, księciu Tsushimy, Izawie, księciu Mimasaki, i Udono, członkowi Komisji Dochodów. Komisarze ci, po złożeniu swych umocowań, uznanych za ważne i należyte co do formy, zgodzili się na to, co następuje:
Artykuł I
Niechaj będzie idealny, wieczny i powszechny pokój oraz szczera i serdeczna przyjaźń pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki z jednej strony, a Cesarstwem Japonii z drugiej, jak również pomiędzy ich mieszkańcami, bez wyjątków osób czy miejsc.
Artykuł II
Port Simoda w prowincji Izu, i port Hakodake w prowincji Matsmai zostają wyznaczone przez Japończyków jako porty przyjmowania amerykańskich statków, w których będą one mogły zaopatrzyć się w drewno, wodę, żywność i węgiel, jak również inne niezbędne rzeczy, w takim stopniu w jakim Japończycy będą je mieć. Pierwszy z wymienionych portów zostanie otwarty natychmiast po podpisaniu niniejszego traktatu; drugi będzie otwarty natychmiast po tym samym dniu w przyszłym japońskim roku. UWAGA: japońscy urzędnicy przedstawią taryfę cen rzeczy, które będą w stanie dostarczyć. Zapłata za nie będzie dokonywana w złotej i srebrnej monecie.
Artykuł III
Kiedykolwiek amerykańskie statki zostaną wyrzucone lub rozbite na wybrzeżach Japonii, otrzymają pomoc japońskich okrętów, które przetransportują ich załogi do Simoda lub Hakodate i przekażą je ich rodakom wyznaczonym do ich przyjmowania; jakiekolwiek artykuły zostałyby uchronione przez rozbitków będą im zwrócone a wydatki powstałe przez ratunek i wsparcie Amerykanów i Japończyków, którzy zostali wyrzuceni na brzegi drugiego narodu nie będą zwracane.
Artykuł IV
Rozbitkom i innym obywatelom Stanów Zjednoczonych przysługiwać będą takie wolności, jak i w innych państwach, i nie będą poddani ograniczeniom, lecz przestrzegać sprawiedliwych praw.
Artykuł V
Rozbitkowie i inni obywatele Stanów Zjednoczonych, tymczasowo mieszkający w Simodzie i Hakodade, nie będą poddani takim restrykcjom i ograniczeniom jak Holendrzy i Chińczycy w Nagasaki, ale będzie im wolno w Simodzie pójść dokąd zechcą w obrębie siedmiu japońskich mil od małej wyspy w przystani Simody, zaznaczonej na załączonej mapie; i w taki sam sposób będzie im wolno pójść dokąd zechcą w Hakodade, w obrębie określonym po wizycie eskadry Stanów Zjednoczonych w tym miejscu.
Artykuł VI
Jeśli będzie potrzeba pozyskania innych dóbr lub inne przedsięwzięcie będzie wymagało ustaleń, sprawy te powinny zostać uzgodnione przez strony po starannym rozważeniu.
Artykuł VII
Strony ustalają, że statki Stanów Zjednoczonych zawijające do otwartych dla nich portów będą mogły wymienić złote i srebrne monety oraz towary na inne towary, na zasadach które zostaną tymczasowo ustalone przez Rząd Japoński w tym celu. Jednakże zastrzega się, że statki Stanów Zjednoczonych będą mogły wywieźć wszelkie towary, których nie będą chciały wymienić.
Artykuł VIII
Drewno, woda, zapasy, węgiel i inne potrzebne dobra, będą nabywane wyłącznie za pośrednictwem wyznaczonych ku temu japońskich urzędników, i w żaden inny sposób.
Artykuł IX
Strony ustalają, że jeżeli w przyszłości Rząd Japonii przyzna jakiemukolwiek innemu państwu bądź państwom przywileje i korzyści, które nie zostały tu przyznane Stanom Zjednoczonym i jego obywatelom, to takie samy przywileje i korzyści zostaną przyznane również i Stanom Zjednoczonym i jego obywatelom, bez uzgodnień i opóźnienia.
Artykuł X
Statki Stanów Zjednoczonych nie będą mogły zawijać do innych portów niż Simoda i Hakodake, chyba że zmuszone przez okoliczności lub pogodę.
Artykuł XI
Rząd Stanów Zjednoczonych wyznaczy konsulów lub agentów z siedzibą w Simodzie, w każdym czasie po upływie osiemnastu miesięcy od daty podpisania niniejszego traktatu, jeżeli jeden z Rządów uzna to za niezbędne.
Artykuł XII
Niniejsza konwencja, będzie wiążąca i przestrzegana przez Stany Zjednoczone Ameryki i Japonię, a także przez obywateli i poddanych każdej ze stron; zostanie ratyfikowana i zaakceptowana przez Prezydenta Stanów Zjednoczonych, za zgodą i radą Senatu Stanów Zjednoczonych, oraz przez Jego Cesarską Mość Cesarza Japonii. Ratyfikacja odbędzie się w ciągu osiemnastu miesięcy od daty podpisania konwencji, lub wcześniej, jeżeli będzie to praktyczne.
Na dowód czego my, Pełnomocnicy Stanów Zjednoczonych Ameryki i Cesarstwa Japonii, podpisaliśmy i opieczętowaliśmy tenże traktat.
Sporządzono w Kanagawie, dwudziestego trzeciego dnia marca, w roku tysiąc osiemset pięćdziesiątym czwartym Naszego Pana Jezusa Chrystusa[1].
- ↑
Traktat sporządzony został w językach japońskim, angielskim, holenderskim i chińskim. Wersja w języku chińskim nie zawiera sformułowania "Naszego Pana Jezusa Chrystusa".
| Przekład może być udostępniony na innej licencji niż tekst oryginalny. | |
|---|---|
| Oryginał |  |
| Przekład |   Można zastosować obie licencje lub jedną z nich. Informacje o pochodzeniu tekstu możesz znaleźć w dyskusji tego tekstu. |