Ustawa o dniach wolnych od pracy
Ustawa o dniach wolnych od pracy |
Art. 1
Dniami wolnymi od pracy są:
1) dni niżej wymienione:
a) 1 stycznia - Nowy Rok,
b) 6 stycznia - Święto Trzech Króli,
c) pierwszy dzień Wielkiej Nocy,
d) drugi dzień Wielkiej Nocy,
e) 1 maja - Święto Państwowe,
f) 3 maja - Święto Narodowe Trzeciego Maja,
g) pierwszy dzień Zielonych Świątek,
h) dzień Bożego Ciała,
i) 15 sierpnia - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny,
j) 1 listopada - Wszystkich Świętych,
k) 11 listopada - Narodowe Święto Niepodległości,
l) 25 grudnia - pierwszy dzień Bożego Narodzenia,
m) 26 grudnia - drugi dzień Bożego Narodzenia,
2) niedziele.
Art. 1a[1]
1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, dniem wolnym od pracy jest
także dzień określony przez Prezesa Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, Prezes Rady Ministrów uwzględnia zapewnienie bezpieczeństwa
zdrowotnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2
Tracą moc wszystkie przepisy, regulujące sprawę dni wolnych od pracy odmiennie od przepisów niniejszej ustawy.
Art. 3
Wykonanie ustawy porucza się Prezesowi Rady Ministrów i wszystkim ministrom.
Art. 4
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia[2]
Uwaga – zamieszczone na Wikiźródłach teksty aktów prawnych mają charakter historyczny, nie są aktualizowane, mogą być także zmieniane przez użytkowników. Z tego względu, należy je traktować wyłącznie jako pomoc o charakterze edukacyjnym. Zamieszczone na Wikiźródłach akty prawne w żadnym razie nie powinny być podstawą dla dokonywania jakichkolwiek czynności, mogących mieć skutki prawne.