W krzyżu cierpienie
| W krzyżu cierpienie[1] Pieśń religijna Karol Antoniewicz |
|||
Tekst: ks. Karol M. Antoniewicz †1869 Melodia: XX w., opr. ks. Jan Siedlecki 1928 |
W krzyżu cierpienie,
w krzyżu zbawienie,
w krzyżu miłości nauka.
Kto Ciebie, Boże, raz pojąć może,
ten nic nie pragnie ni szuka.
W krzyżu osłoda,
w krzyżu ochłoda
dla duszy smutkiem znękanej;
kto krzyż odgadnie, ten nie upadnie
w boleści sercu zadanej.
Kiedy cierpienie,
kiedy zwątpienie
zada bolesne ci rany,
gdy cios się zbliża, pospiesz do krzyża,
w nim nam ratunek jest dany.
Gdy twoje serce
jest w poniewierce,
wielu cię ludzi zawiodło,
sam nie rozpaczaj, módl się, przebaczaj,
krzyż niech ci służy za godło.
Gdy wśród żywota
biedna sierota
stoi od ludzi wzgardzona;
krzyż będzie światem, ojcem i bratem,
gdy go przytulisz do łona.
Gdy rozpacz w łonie,
serce ci tnie,
łzami zalane powieki,
ukrzyżowany Pan twój nad pany
od ciebie jest niedaleki.
U Twego krzyża
dusza się zniża,
spójrz, Panie, na nią łaskawie;
mój Zbawicielu, Odkupicielu,
daj odpocznienie w swej sławie!
- ↑ Zob. Śpiewnik Ewangelicki. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Augustana, 2002. ISBN 83-88941-19-4, s. 244-245 [(167) W krzyżu cierpienie].
