W sprawie szkolenia w jednostkach w okresie wrzesień-październik 1945 r.
| W sprawie szkolenia w jednostkach w okresie wrzesień-październik 1945 r. | |||
WOJSKO POLSKIE
GŁ. ZARZĄD POL.-WYCH.
Oddział Propagandy
Oddział Wyszkolenia
Mp, 15.VIII.1945 r.
Do użytku służbowego
Wytyczne pracy wyszkoleniowej nr 1
W SPRAWIE SZKOLENIA W JEDNOSTKACH W OKRESIE WRZESIEŃ — PAŹDZIERNIK 1945 R.
I. Zadanie
W okresie wrzesień-październik 1945 r. wszystkie jednostki WP winny przejść kurs wyszkolenia politycznego wg załączonego programu. Celem kursu jest:
a) wzmocnić i pogłębić świadomość demokratyczną żołnierza;
b) przygotować żołnierza do wzięcia udziału w życiu społecznym po demobilizacji ;
c) przygotować praktycznie oficerów polityczno-wychowawczych do pracy nad planowym politycznym szkoleniem żołnierza w warunkach pokojowych.
Zajęcia w ramach niniejszego programu stanowią równocześnie kurs wstępny dla nowego uzupełnienia.
Uwaga : Program niniejszy nie obowiązuje szkół oficerskich i podoficerskich oraz specjalnych kursów przeszkoleniowych, z wyjątkiem pododdziałów pomocniczych w jednostkach szkolnych (kompanie gospodarcze i inne).
II. Metoda
W planowych wykładach (dwa razy po dwie godziny tygodniowo) należy przypomnieć, podsumować i utrwalić wiadomości nabyte przez żołnierza w czasie służby, na pogadankach, gawędach i podczas czytania prasy. Przy realizacji programu, prócz planowych wykładów, wykorzystać szeroko gawędy, poruszając w nich zagadnienia związane z przerabianymi w danym tygodniu tematami.
III. Organizacja szkolenia
1. Na początku każdego miesiąca zastępcy dowódców dywizji organizują dwudniowe seminarium, w którym biorą udział zastępcy dowódców pułków oraz lektorzy i instruktorzy wydziałów i sekcji. Podczas seminarium należy przerobić wszystkie tematy przewidziane na dany miesiąc.
2. W pułkach dwa razy na miesiąc odbywają się odprawy wyszkoleniowe wszystkich oficerów politvczno-wychowawczych pułku. Na odprawach tych należy omówić tematy zajęć przewidzianych na najbliższe 2 tygodnie, dać wskazówki do materiałów, jakie należy wykorzystać do przygotowania pogadanki, oraz wyznaczyć spośród zastępców dowódców kompanii i batalionów oficerów, którzy będą referować poszczególne tematy na seminariach, poprzedzających pogadanki.
3. Każdorazową pogadankę poprzedza seminarium dla zastępców dowódców kompanii, batalionów i pułków, obejmujące wykład jednego z oficerów na kolejny temat, dyskusję nad wykładem oraz uzupełniające informacje lektora sekcji i metodyczne wskazówki o sposobie zorganizowania zajęć dla żołnierzy.
IV. Źródła
Wykłady opracowywać wg opublikowanych dotąd wydawnictw Gł. Zarządu Pol.-Wych. WP. Do niektórych tematów wydane będą specjalne konspekty. Prócz tego lektorzy sekcji polityczno-wychowawczych winni założyć dla każdego z programowych tematów teczki, w których należy kompletować różne materiały pomocnicze dla wykorzystania ich przy opracowywaniu tematu (wycinki z gazet, broszury, teksty przemówień mężów stanu i działaczy społecznych, rozkazy specjalne, samodzielnie opracowane konspekty itp.). Przy opracowaniu wszystkich tematów wykorzystywać miesięcznik „Praca polit.-wych. w wojsku" oraz „Słowniczek polityczny dla żołnierzy".
V. Pomoce
Pogadanki należy maksymalnie wzbogacać materiałami poglądowymi. Większość pomocy może być łatwo wykonana siłami aktywu kompanii (powiększanie map-wykresów itd.). Każdy oficer winien skrzętnie kolekcjonować konspekty, broszury, ulotki, mapy, wycinki gazetowe.
Tematy zajęć (Każdy temat przerobić na dwugodzinnych zajęciach. Zachować poniższą kolejność tematów, przerabiając: 1—7 we wrześniu i 8—14 w październiku.)
1. Reforma rolna — zwycięstwo polskiej demokracji
(W pierwszą rocznicę ogłoszenia dekretu PKWN o reformie rolnej.)
Cel: Przedstawić znaczenie zaspokojenia głodu ziemi i likwidacji obszarnictwa, przebieg walki o parcelację oraz osiągnięcia demokratycznego rządu na odcinku wsi.
Treść: Wiekowa krzywda chłopa. Stosunki własności w rolnictwie przed 1939 r. Głód ziemi. Bezrobocie na wsi. Państwo dopłaca do majątków obszarni-czych. Zacofanie rolnictwa polskiego. Manifest PKWN. Dekret z 6.IK.1944 r. Walka z obszarnictwem o realizację reformy. Cyfrowe dane o wykonaniu dekretu o reformie rolnej. Znaczenie likwidacji materialnej bazy reakcji. Osadnictwo — dalszy etap reformy.
Metoda: Wykład. Wypowiedzi żołnierzy-chłopów.
Pomoce: Wykresy ilustrujące stosunki własnościowe w rolnictwie przed wojną oraz wykonanie reformy rolnej. Plakat: „Nowe drogi wsi polskiej".
Źródła: Biblioteka żołnierza nr 22 „Sanacja winowajczyni klęski wrześniowej", s. 16. Pogadanka nr 2: „Historyczne znaczenie dekretu o reformie rolnej". Wytyczne nr 13: „W sprawie kongresu chłopskiego". Przemówienie ministra Bertolda na VII sesji KRN (prasa z 2—4 maja br.).
2. Perspektywy rozwojowe polskiej wsi
Cel: Wskazać środki do realizacji dalszych etapów reformy rolnej i przedstawić pracę rządu w tej dziedzinie.
Treść: Stan rolnictwa po wojnie. Potrzeba zwiększenia wydajności rolnictwa wobec przekształcenia Polski w kraj przemysłowo-rolniczy. Maszyny w rolnictwie. Stacje traktorowe. Melioracja. Nawozy sztuczne. Komasacja. Zaopatrzenie gospodarstw w budynki. Elektryfikacja. Uszlachetnienie produkcji roślinnej i zwierzęcej. Uprawa roślin technicznych. Rola spółdzielczości. Gospodarstwa pod zarządem państwowym. Znaczenie resztówek. Rola i zadania Samopomocy Chłopskiej. Szkolnictwo rolnicze. Podwyższenie poziomu kulturalnego wsi: domy ludowe, kino, radiofonizacja. Wykorzystanie warunków na Ziemiach Zachodnich dla stworzenia nowego typu polskiej wsi.
Metoda: Wykład. Wypowiedzi żołnierzy, mających wzorowe gospodarstwa, znających rolnictwo zagraniczne.
Pomoce: Zdjęcia wzorowych gospodarstw, maszyn rolniczych itp. Ilustracje zacofanej wsi polskiej. Wykresy, ilustrujące różnicę wydajności gospodarstw ziem zachodnich w porównaniu z resztą Polski.
Źródła: Statut Samopomocy Chłopskiej. Pogadanka nr 29: „Nowe drogi rozwoju wsi polskiej". „Praca polit.-wych. w wojsku" nr 3. Konspekt specjalny.
3. Gospodarcza odbudowa Polski
Cel: Przedstawiając rozmiary zniszczeń wojennych i trudności odbudowy wykazać, że istniejący obecnie ustrój zapewnia nam szybsze niż w innych krajach osiągnięcie stanu równowagi gospodarczej. Wpoić przekonanie, że dobrobyt może być osiągnięty tylko w rezultacie wytężonej pracy wszystkich obywateli.
Treść: Polska przed wojną — kraj słabego przemysłu i biednego rolnictwa. Zniszczenia w wyniku wojny i okupacji niemieckiej. Manifest PKWN i jego tezy w dziedzinie gospodarczej. Zarząd państwowy przemysłem. Wyniki rocznej pracy w poszczególnych gałęziach: komunikacja, górnictwo, przemysł maszynowy, włókienniczy, spożywczy, handel wewnętrzny i zagraniczny, aprowizacja. Problemy przyszłości: uruchomienie potencjału gospodarczego Ziem Zachodnich, odbudowa portów i linii komunikacyjnych, trudności aprowizacyjne i ich przezwyciężenie. Polska — kraj przemysłowo-rolniczy. Znaczenie uniezależnienia Polski od międzynarodowych karteli.
Metoda: Wykład.
Pomoce: Wykresy odzwierciedlające poprawę sytuacji gospodarczej. Plakat „Rok rządów demokracji". Materiały prasowe.
Źródła: Pogadanka nr 34: „Odbudowa przemysłu"; pogadanka nr 36: „Ustrój przemysłu w Polsce demokratycznej"; pogadanka nr 46: „Przemysł śląski ożywa"; pogadanka nr 52: „Wszystko dla odbudowy"; wydawnictwo masowe nr 39: „Rośnie produkcja przemysłu polskiego"; broszura Gł. Zarządu Pol.-Wych.: H. Minc, „Odbudowa gospodarcza nowej Polski".
5. Zagospodarować Ziemie Zachodnie
Cel: Podkreślić ogromne znaczenie Ziem Zachodnich i przekonać żołnierza o konieczności jego osobistego udziału w akcji osiedleńczej.
Treść: Prusy; kułak krzyżacki. 600-letnia niewola Śląska. Granice piastowskie. Geografia Ziem Zachodnich i ich bogactwa. Rozwiązanie zagadnienia głodu ziemi. Obejmując Ziemie Zachodnie stanie się Polska jednym z najlepiej uprzemysłowionych krajów Europy. Interesy międzynarodowych karteli przeszkodą w objęciu Ziem Zachodnich. Konieczność szybkiego zasiedlenia. Znaczenie osadnictwa wojskowego.
Metoda: Wykład, dyskusja.
Pomoce: Historyczna mapa Polski (piastowskie granice), mapa sprzed 1939 r. (niewygodne pozycje strategiczne), mapa Ziem Zachodnich (gospodarcza). Plakat „Znaczenie Ziem Zachodnich".
Źródła: Broszura „O ziemie polskie na zachodzie"; broszura „Ziemie polskie na zachodzie", pogadanka nr 61: „Zwycięstwo Polski w Poczdamie".
5. Jedność wielkich mocarstw zapewni pokój narodom
Cel: Przedstawić zasadniczy problem polityki międzynarodowej oraz siły decydujące o pokoju.
Treść: Wojna przyniosła ludzkości ogromne cierpienia. Skutki następnej wojny mogą być jeszcze gorsze. Wszystkie narody pragną pokoju. Na straży pokoju musi stać siła, zdolna do poskromienia napastnika. Niemcy będą dążyć do odwetu. Imperialistyczne grupy, reprezentujące międzynarodowy wielki kapitał, gotowe są siłą narzucić innym narodom ustrój, umożliwiający gospodarczą eksploatację słabszych narodów. Organizacja „Zjednoczone Narody" ma zagwarantować niepodległość narodom świata. Wielka Brytania, Związek Radziecki i Stany Zjednoczone — najpotężniejsi członkowie organizacji. Bez ich współpracy „Zjednoczone Narody" nie wypełnią swych zadań. ZSRR i masy pracujące Anglii i Ameryki dążą do utrwalenia jedności wielkich mocarstw. Interesy magnatów finansowych, sprzeczne z interesami narodów, każą im dążyć do wywołania nieporozumień między wielkimi mocarstwami, przez popieranie Niemiec i reakcjonistów różnych krajów. Klęska 1939 r. była wynikiem braku jedności wielkich mocarstw. Współpraca ich przywróciła Polsce niepodległość. Uznanie Rządu Jedności Narodowej i granic Polski przez trzy mocarstwa — dowód jedności wielkich mocarstw. Kto chce trwałego pokoju, popiera politykę Rządu Jedności Narodowej, idącą po linii zacieśnienia stosunków z ZSRR, który konsekwentnie walczy o utrwalenie pokoju. Tępić musimy sługusów reakcji, którzy zaprzedali się zagranicznemu kapitałowi; dążąc do poderwania jedności narodowej, chcieliby skierować Polskę przeciwko ZSRR i wywołać nową wojnę światową.
Metoda: Wykład.
Pomoce: Portrety — marszałka Stalina, prezydentów Roosevelta i Trumana, premierów Churchilla i Attlee.
Źródła: Materiały dla oficerów nr 1: „Sytuacja międzynarodowa"; pogadanka nr 13: „Konferencja Moskiewska"; pogadanka nr 45: „U źródeł zwycięstwa" ; pogadanka nr 57: „Międzynarodowa organizacja bezpieczeństwa"; pogadanka nr 61: „Zwycięstwo Polski w Poczdamie"; wydawnictwo masowe nr 19: „Konferencja krymska".
6. ZSRR zadecydował o zwycięstwie — decyduje o pokoju
Cel: Podsumować wiadomości o sile ZSRR i jej źródłach. Podkreślić postępowy, demokratyczny charakter polityki ZSRR, idącej po linii wzmocnienia współpracy między narodami i utrwalenia pokoju.
Treść: Rewolucja 1917 r. zniszczyła państwo carskie — więzienie narodów i machinę ucisku ludu pracującego. Naród radziecki budował swoje państwo w atmosferze wrogości kapitalistycznego otoczenia. Wojna .z hitleryzmem wykazała, że wbrew reakcyjnej propagandzie ZSRR okazał się potęgą. Zwycięstwa pod Moskwą, Leningradem, Stalingradem i natarcie 1943—44—45 r. zniszczyły zasadnicze siły niemieckie, umożliwiając aliantom działania na zachodzie. Z wojny ZSRR wyszedł wzmocniony i stanął w rzędzie 3 najsilniejszych mocarstw. Źródła siły ZSRR to bogactwa naturalne, planowa polityka rozbudowy rolnictwa i przemysłu, przyjaźń narodów, brak klas działających wbrew interesom narodu, wielkie wysiłki nad podniesieniem oświaty. W ZSRR współpracują nad umocnieniem państwa robotnicy, chłopi i inteligenci. Odgrywając wielką rolę w polityce mię-dzynarod owej, ZSRR nie wykorzystuje swej pozycji dla uzależnienia od siebie innych narodów. Narody ZSRR pragną pokoju dla dalszej rozbudowy gospodarczej i kulturalnej. Politycy radzieccy wypełniają tę wolę ludu. Teheran, Jałta i Poczdam to wyraz dążeń ZSRR do utrwalenia współpracy między wielkimi mocarstwami. Gdyby tej współpracy nie było, światu groziłaby nowa wojna, do wywołania której dążą elementy reakcyjne, profaszystowskie.
Metoda: Wykład.
Pomoce: Mapa ZSRR, mapa frontu wschodniego (1941—1945), przedstawiająca poszczególne etapy wojny. Wycinki z gazet radzieckich: fotografie fabryk, maszyn rolniczych itp. Portrety radzieckich mężów stanu i dowódców Czerwonej Armii.
Źródła: Wytyczne nr 19: „W sprawie obchodu XXVII rocznicy Czerwonej Armii"; wydawnictwo masowe nr 2: „Podziw i szacunek całego świata"; pogadanka nr 28: „Siła gospodarcza ZSRR"; pogadanka nr 42: „Oświata i kultura w ZSRR" ; pogadanka nr 45: „U źródeł zwycięstwa", pogadanka nr 50: „W czwartą rocznicę wojny".
7. Polityka zagraniczna odrodzonej Polski
Cel: Wzmocnić przekonanie, że zapewnienie Polsce niepodległości i nienaruszalności granic możliwe jest tylko dzięki trwałemu sojuszowi z ZSRR, a pokojowa współpraca Polski z innymi demokratycznymi państwami zmniejsza niebezpieczeństwo agresji niemieckiej.
Treść: Zgubna, antyradziecka polityka zagraniczna sanacji doprowadziła Polskę do upadku. Polityka „rządu" londyńskiego szła po tejże linii. Sojusz z potężnym ZSRR pozwolił szybko zorganizować państwo, stworzyć siłę zbrojną i uzyskać należyte granice. Obrona zdobytej niepodległości wymaga pomocy. Zapewnić ją może w pierwszym rzędzie sąsiedzki ZSRR — potężne państwo, któremu obce są tendencje do podboju i eksploatacji innych narodów. Dokumenty o sojuszu: umowa z PKWN, pakt o pomocy wzajemnej, umowy repatriacyjne, układ handlowy. Korzyści sojuszu z ZSRR: wspólna zwycięska walka o niepodległość, wzmocnienie potencjału gospodarczego przez przyłączenie Ziem Zachodnich, pomoc w odbudowie kraju, gwarancje suwerenności. Sojusz z Wielką Brytanią i Stat nami Zjednoczonymi. Polska i inne państwa słowiańskie. Polska i Francja. Udział Polski w organizacji „Zjednoczone Narody". Wyniki konferencji w Poczdamie dowodem słusznej polityki zagranicznej obozu polskiej demokracji.
Metoda: Wykład.
Pomoce: Mapa Europy.
Źródła: Pogadanka nr 7: „Podstawy sojuszu polsko-radzieckiego"; wytyczne nr 3: „W sprawie układów"; wydawnictwo masowe nr 17: „Wezwanie do współzawodnictwa"; wydawnictwo masowe nr 28: „Sojusz polsko-radziecki zawarty" ; wydawnictwo masowe nr 40: „Związek Radziecki pomaga w odbudowie naszego kraju"; „Biblioteka Żołnierza" nr 22: „Sanacja winowajczynią klęski wrześniowej" ; Biblioteka Żołnierza nr 23: „Nowa karta dziejów Polski"; Wypowiedzi radzieckich mężów stanu o Polsce. Expose premiera Osóbki-Morawskiego na VIII sesji KRN (dn. 21.VII.br.).
8. Odrodzona demokratyczna Polska
Cel: Na przykładach poszczególnych osiągnięć polskiej demokracji przedstawić istotę głębokich przemian, jakie przeżywa naród polski.
Treść: Ustrój demokratyczny gwarantuje obywatelom w równym stopniu wolność osobistą, udział w życiu politycznym, prawo do pracy, dostęp do nauki, opiekę społeczną. Z praw tych nie mogą korzystać wrogowie demokracji. W latach 1918—1926 formalnie istniał ustrój demokratyczny, ale władza była w rękach obszarnictwa i wielkiego kapitału. Odrodzona Polska urzeczywistnia nie formalną, lecz faktyczną demokrację. Reprezentacja najszerszych mas ludowych w KRN. Równouprawnienie demokratycznych partii politycznych. Środki propagandy oddane na usługi narodu. Wolny dostęp najszerszych mas do urzędów, szkół, stanowisk w wojsku. Nowy ustrój szkolnictwa zapewnia wszystkim równe prawo do nauki. Wolność sumienia. Walka z szowinizmem narodowościowym. Prawo do pracy zrealizowane drogą przejęcia przez państwo wielkiego przemysłu i banków. Wykluczenie wyzysku i życia bez pracy. Reforma rolna gwarantuje prawo do pracy chłopom. Rozbudowanie szkolnictwa zawodowego umożliwia młodzieży uzyskanie kwalifikacji.
Zapewnienie trwałości ustroju demokratycznego przez likwidację materialnej bazy reakcji (wielka własność w rolnictwie, przemyśle i finansach). Bezwzględne zwalczanie wrogów ustroju demokratycznego.
Metoda: Wykład.
Pomoce: Plakaty — „Nowe drogi wsi polskiej", „Rok rządów demokracji", „Bogactwa Ziem Zachodnich".
Źródła: Pogadanka nr 29: „Nowe drogi rozwoju wsi polskiej; pogadanka nr 24: „Go daje demokracja młodzieży"; pogadanka nr 37: „Go daje demokracja robotnikom"; pogadanka nr 55: „Rok rządów demokracji"; Biblioteka Żołnierza nr 21: „Sanacja winowajcą klęski wrześniowej"; Biblioteka Żołnierza nr 23: „Nowa karta dziejów Polski"; konspekt specjalny.
9. Lenino — Berlin: szlak bojowy Wojska Polskiego
(W drugą rocznicę bitwy pod Lenino)
Cel : Zapoznając z przebiegiem walk 1943—1945 r. uświadomić wielkość czynu zbrojnego odrodzonego Wojska Polskiego.
Treść: Polonia radziecka. Anders. ZPP. 1 dywizja. Lenino. Przebieg bitwy. Bohaterzy boju. 1 korpus na froncie. 1 armia. Przekroczenie Bugu. Zjednoczone Wojsko Polskie. Warka. Wyzwolenie Pragi. Rozbudowa wojska — 2 armia. Front na Wiśle. Ofensywa styczniowa. Wyzwolenie Warszawy. Wał Pomorski. Kołobrzeg. Forsowanie Odry i Nysy. Berlin. Zrealizowanie haseł, które mobilizowały kościuszkowców do walki.
Metoda: Wykład. Wypowiedzi uczestników walk.
Pomoce: Mapa z oznaczeniem szlaku 1 dywizji oraz 1 i 2 armii. Fotografie epizodów walk. Portrety Dowództwa WP i bohaterów 1 DP. Broszura: „Wiersze i pieśni 1 armii".
Źródła: Konspekt specjalny; pogadanka nr 4: „Zjednoczone Wojsko Polskie" ; pogadanka nr 6: „W rocznicę bitwy pod Lenino"; wydawnictwo masowe nr 18, 29, 30: exposć Ministra Obrony Narodowej na VI sesji KRN.
10. Ośrodki przemysłowe Polski
Cel: Zorientować żołnierza-robotnika, w jakich ośrodkach winien po demobilizacji szukać pracy w swoim zawodzie.
Treść : Polska odbudowuje się jako kraj przemysłowcrolniczy. Wzrost zapotrzebowania na robotników przemysłowych. Rozmieszczenie poszczególnych gałęzi: górnictwo, metalurgia, budowa maszyn, przemysł chemiczny, włókienniczy, drzewny, energetyczny, spożywczy. Go produkuje dana gałąź przemysłu i z jakich su«d rowców. Znaczenie zaludnienia miast na zachodzie.
Metoda: Wykład. W związku z wykładem, w miarę możności zwiedzanie zakładu przemysłowego.
Pomoce: Mapa Polski z oznaczeniem ośrodków przemysłowych.
Źródła: Broszura: „O ziemie polskie na zachodzie". Konspekt specjalny.
11. Władze i instytucje cywilne
Cel: Dać żołnierzowi najważniejsze wiadomości o organach państwowych i instytucjach społecznych oraz o ich zakresie działania i kompetencjach.
Treść: Rady narodowe, gminne, miejskie, powiatowe. Urzędy gminne, magistraty, starostwa. Wydziały mieszkaniowe i aprowizacyjne. Pośrednictwo pracy. Związki zawodowe. Rady zakładowe. Milicja Obywatelska. Państwowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Rejonowa Komenda Uzupełnień. Państwowy Urząd Repatriacyjny. Związek Zachodni. Urząd Ziemski. Samopomoc Chłopska. Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Szkolnictwo. Inspektorat Osadnictwa Wojskowego. Związek Inwalidów.
Metoda: Wykład.
Pomoce: Prasa. Tablica: „Ustrój władz w Polsce".
Źródła: Pogadanka nr 29: „Nowe drogi rozwoju wsi polskiej"; pogadanka nr 36: „Ustrój przemysłu w Polsce demokratycznej"; pogadanka nr 37: „Co daje demokracja robotnikom".
12. Stać na straży demokracji
Cel: Wykazać antynarodowy charakter reakcji, wzmocnić odporność żołnierza na działanie reakcyjnej propagandy. Zmobilizować jego czujność i zainteresować osobiście w konieczności walki z reakcją.
Treść: Zbrodnie reakcji: klęska wrześniowa, „czekanie z bronią u nogi", walki bratobójcze, próby paraliżowania odbudowy państwa, bojkot mobilizacji, walka z reformą rolną, terror polityczny, organizowanie dezercji, przenikanie do demokratycznych organizacji, intrygi na terenie międzynarodowym.
Metody działania reakcji: dezinformacja, frazes patriotyczny, antysemityzm. Politycznie świadomy żołnierz przyjmuje do wiadomości tylko sprawdzone fakty: radio, prasa. Świadomy obywatel winien znać wytyczne polityki rządu. Kontakt z partiami politycznymi i z wojskiem. Pracować nad uświadomieniem najbliższego otoczenia.
Metoda: Wykład. Wypowiedzi uczestników walk z reakcją, członków brygad reformy rolnej i uczestników akcji przeciw bandytyzmowi.
Pomoce: Wycinki z gazet.
Źródła: Wytyczne nr 7: „W sprawie haniebnej roli dowództwa AK w Warszawie"; Biblioteka Żołnierza nr 4: „Powstanie w Warszawie"; pogadanka nr 21: „Antypaństwowa robota AK"; pogadanka nr 30: „Z dziejów hańby reakcji emigracyjnej" ; pogadanka nr 49: „Bohaterstwo i zdrada" ; pogadanka nr 54: „Triumf Jedności"; pogadanka nr 60: „Rasizm i antysemityzm"; wydawnictwa masowe nr 27, 32, 33, 38.
13. Żołnierz wzorowym obywatelem
Cel: Przekonać, że żołnierz po demobilizacji winien być wzorowym obywatelem, organizatorem życia społecznego.
Treść: Skutki okupacji — upadek moralności w życiu publicznym. Wojsko szkołą obywatelstwa. Pokojowa praca utrwala bojowe osiągnięcia żołnierza. Aktywny obywatel pracuje nad politycznym uświadomieniem otoczenia. Popularyzowanie idei demokratycznej postanowień Rządu Jedności Narodowej, wzmacnianie sojuszu z ZSRR. Rozpowszechnianie prasy, zbiorowe czytanie gazet, udział w organizacji świetlic. Udział w organizacjach społecznych i ich władzach, występowanie na zebraniach. Udział w komisjach kontyngentowych, radach zakładowych, zarządach spółdzielni. Dyscyplina wojskowa i zdyscyplinowanie ludności cywilnej. Poszanowanie przepisów państwowych. Opieka nad mieniem państwowym. Udział w pomnażaniu majątku narodowego. Stosunek do majątku otrzymanego od państwa, walka z marnotrawstwem. Dyscyplina pracy. Wydajność pracy. Organizowanie wykononania postanowień władz. Pomoc repatriantom i osadnikom. Opieka nad ofiarami wojny. Opieka nad młodzieżą. Tępienie wrogów państwa, reakcyjnych prowokatorów, złodziei grosza publicznego, spekulantów, naruszających porządek i podrywających autorytet władzy.
Skromność — wartościowa cecha żołnierza-obywatela.
Metoda: Wykład, połączony ze zorganizowaniem dyskusji nad znanymi w jednostce fakttami właściwego i niewłaściwego ustosunkowania się jednostki do państwa.
Pomoce: Gazety i afisze z obwieszczeniami urzędowymi.
Źródła: Konpekt specjalny.
14. Ludność cywilna i wojsko
Cel: Nauczvć, w jaki sposób żołnierz po demobilizacji winien pracować nad wzmocnieniem obronności państwa.
Treść: Silne wojsko — podstawa niepodległości. Troska o armię na pierwszym miejscu. Dostawy dla wojska: świadczenia rzeczowe, zamówienia wojskowe w fabrykach. Pomoc oddziałom wojskowym w czasie zakwaterowania. Pomoc w utrzymaniu dyscypliny wojskowej. Walka ze szpiegostwem i dezercją. Podarki świąteczne dla żołnierzy. Opieka nad inwalidami i szpitalami wojskowymi, nad rodzinami wojskowych, nad przysposobieniem wojskowym, nad poborowymi. Rekomendacje do szkół oficerskich. Kontakt z jednostką macierzystą. Współpraca z garnizonem. Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza. Współpraca z RKU. Każdy obywatel winien być zawsze gotowy do obrony kraju.
Metoda: Wykład
Źródła: Konspekt specjalny.
