Wilk i baran (Fedrus, 1910)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wilk i baran |
| Rozdział | Bajka o wilku i jagnięciu |
| Pochodzenie | Biernata z Lublina Ezop |
| Redaktor | Ignacy Chrzanowski |
| Data wyd. | 1910 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Tłumacz | Grzegorz Piramowicz |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  |
| Indeks stron | |
8. Wilk i baran.
Wilka i barana do jednego strumienia pragnienie sprowadziło. Wilk stał wyżej u wody, daleko zaś niżej baran. Wtym ów zbójca owiec, zdjęty żarloczną chucią, rozpoczął zwadkę: „Czego ty — rzecze — mącisz mi wodę, kiedy ja piję?“ Na co baranek, drżąc od bojaźni: „Jakoż, proszę cię, mój wilku, czynić to, o co się na mnie uskarżasz, mogę, gdy woda mi ciebie do moich ust płynie?“ Wilk, mocą prawdy odbity, krzyknie: „Aleś mi przed temi sześcią miesiącami złorzeczył!“ Odpowie baran: „Anim się jeszeze naówczas nie urodził“ — „Ojciec to twój, przysięgam, złorzeczył mi“, — wilk na to. I, to wyrzekłszy, porwał i rozdarł niewinnego.
Ta bajka do tych jest napisana, którzy z pozorów zmyślonych niewinnych uciskają.
Fedra, Augustowego wyzwoleńca, bajki wybrane.
