Wilk i baran (Minasowicz, Do jednego przygnała pragnienie...)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Józef Epifani Minasowicz
Tytuł	Wilk i baran
Rozdział	Bajka o wilku i jagnięciu
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[545]

5. Wilk i baran.

Do jednego przygnała pragnienie z przygody
Źrzódła wilka z baranem: nieprzyjaciel trzody
Stał wyżej, niżej baran. Wtym z wielką furyją
Wilk powstawszy, poswaru rzuci okazyją:
„Precz — prawi — zmąciłeś mi pijącemu wodę?“
Baran, obawiając się o swej skóry szkodę:
„Mogęli, proszę, czynić, w czym mię winisz, wilku?
„Od ciebieć woda bieży do mego posiłku“.
Stłumiony mocą prawdy, gdy nie może więcej
Wskórać: „Kląłeś mię — prawi — przed sześcią miesięcy“.
Odpowie baran: „Wszakże nie byłem na świecie.“
„Ale ojciec twój — prawi — złorzeczył mi przecie... “
I tak porwawszy, rozdarł niewinnie barana.
To dla tych jest przypowieść ludzi napisana.
Którzy, zmyśliwszy pretekst, pod niesłusznym kształtem
Niewinnnych oprymują ludzi ciężkim gwałtem.

J. E. Minasowicz.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Epifani Minasowicz.