Zdarzenie opuszczone

<<< Dane tekstu >>>
Autor Tomasz Kajetan Węgierski
Tytuł Zdarzenie opuszczone
Pochodzenie Pisma wierszem i prozą Kajetana Węgierskiego
Wydawca Księgarnia F. H. Richtera
Data wyd. 1888
Druk F. A. Brockhaus
Miejsce wyd. Lwów
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Indeks stron
ZDARZENIE OPUSZCZONE.

Nie mały czas upłynął jak Korynnę piękną
Dorant kochając, płonne tylko ognie niecił,
Nie spodział się, choć prawie wszystkie serca miękną,
Aby mu słaby promyk nadziei zaświecił.
Mało skutku czyniły ustawne wzdychania,
Ni zawiść podejrzliwa, ni kochanie drażni,
Ni gorącej miłości żywe oświadczania.
Wyjednać nie zdołały wzajemnej przyjaźni.
Niknął jawnie kochanek w smutku nieszczęśliwy,
Na wszystko z obrzydzeniem poglądał na świecie.
Wzruszony jego żalem Bożek litościwy
Kupido, raz się nad nim chciał użalić przecie.
Co tysiączne starania, tysiączne zabiegi,
Co dokazać nie może przeciąg czasu długi,
Co podarki nie mogą, to miłośne szpiegi,
Da czasem moment jeden bez żadnej zasługi.
Po smacznym raz obiedzie Korynna szczęśliwa,
Na miękkiej sofie wdzięczny brała odpoczynek.
Miłośny Dorant jakby przeczuł, sam przybywa,
Świadków nie było, tylko z matką Kupidynek.
Słońce nawet szanując spokojność Korynny
Przez firanki zielone tyle szle promieni,
Wiele trzeba ażeby wstyd onéj niewinny,
Nie spostrzegł, że się w żądzy pani zarumieni

(wierszy 84.)[1]







  1. Przypis własny Wikiźródeł Z nieznanych przyczyn dalszego ciągu tekstu nie opublikowano.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Tomasz Kajetan Węgierski.