Zmartwychwstanie (Staśko, 1933)

>>> Dane tekstu >>>
Autor Paweł Staśko
Tytuł Zmartwychwstanie
Pochodzenie Lud Katolicki, 1933, nr 15
Redaktor Bolesław Wilk
Wydawca Spółka wydawnicza „Lud Katolicki“
Data wyd. 1933
Druk Drukarnia „Róż św. Teresy“
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


Paweł Staśko.
Zmartwychwstanie.

Złożono Go do grobu i natarto ciało
Olejkami wonnemi i łez gorzkich żalem —
Jakgdyby do ostatka wypełnić się miało
Przeznaczenie człowieka w judzkiem Jeruzalem.

Dano pieczęć na płytę — — o, niewierni ludzie!
Zbroja straży przy progu jasną stalą świeci —
Wszak powiedział do swoich o boskim Swym cudzie,
Że pokona śmierć ciała i wstanie w dzień trzeci...

Cisza w mieście, choć groza jak lawa się toczy...
O sąd nad Synem Bożym spełnion do ostatka —
Tylko kędyś łzy krwawe wylewają oczy,
Serce pęka... To szlocha Jezusowa Matka...

Noc upływa. — Straż czuwa. — Lud czeka w skupieniu. —
Drugi księżyc po niebie przesuwa się biały —
Usta wierne coś szepcą o Jego Imieniu...
Brzask się czyni i kury już trzecie zapiały.

Oto świta — — i słońce wschodzi promieniste...
Aż naraz łuna z grobu tęczowa wybucha
I zmartwychwstajesz światu uwielbiony Chryste,
By dać świadectwo Prawdzie i wskazać moc ducha!

Straż drętwieje... nieziemski blask wokół się pali —
I oto oczy pierwsze widzą Twe Zjawisko.
To najważniejsza z wiernych — Marja z Magdali,
Ktorąś dźwignął z upadku i przygarnął blisko.

Otoś okazał najpierw Swą łaskę grzesznicy,
Boś grzechy przyszedł mazać męką Swego krzyża
I konając jak człowiek, w ogniu błyskawicy
Rzekłeś: „Oto królestwo moje się przybliża“...

I przyszło niby ogrom zwiastujący światu,
Że dusza się wyzwala z upadków czeluści,
Że je promień oczyści Twego majestatu
I żałującym winy Twa dobroć odpuści. —

Przez dziewiętnaście wieków krzyżują Cię Panie,
Tylekroć razy wstajesz Pasterzu z grobowca
I tyle razy wróci Twoje Zmartwychwstanie,
Póki ostatnia k’Tobie nie powróci owca...

O, Królu wszechistnienia, zmartwychwstały Chryste,
Daj nam w tym Świętym Roku tę wiarę bezmierną,
Ufność w Ciebie i szczęście duszy daj wieczyste,
Jedną rzeszę z nas uczyń nauce Swej wierną.

O, daj nam moc wytrwania Zbawicielu świata,
Natchnij światłem co mroki jak słońce rozgarnia,
Niech każda ludzka dusza ku Tobie ulata,
Niech Pasterz będzie jeden i jedna Owczarnia.

Niechaj w Ojczyźnie naszej obudzą się oczy,
Niech Twoje przykazanie miłości się stanie,
Niech ją opieka Twoja troskliwie otoczy,
O daj jej zbożny żywot — Zmartwychwstały Panie!



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Paweł Staśko.