Łacno w Polszcze szlachcicem zostać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Wacław Potocki
Tytuł Łacno w Polszcze szlachcicem zostać
Pochodzenie Ogród fraszek
Redaktor Aleksander Brückner
Wydawca Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wyd. 1907
Miejsce wyd. Lwów
Źródło Skany na commons
Inne Cały tom II
Indeks stron
Łacno w Polszcze szlachcicem zostać.[1]

Piszę sobie, aż żołnierz, trzy przez gębę szczerby,
Dowiedziawszy, że waszeć polskie piszesz herby,
Proszę, żebyś też i mnie nie zapomniał, rzecze
A z tym czapkę baranią z zanadrza wywlecze,
Trzy mi też w niej od strzały prezentując dziory;        5
Powieda, gdzie się z ordą bijąc dostał której;
Za co rumaka, sajdak oprawiony z łukiem
Ofiaruje na znak swej chęci munsztułukiem.
Mogłeś to waszmość, rzekę, i bez ordy sprawić,
Strzelając z łuku czapkę na celu postawić —        10
Krolowi prezentować, pewnie da herb za nię.
Gdy głowa cała, mniejsza o futro baranie.
Wierę by podobniejsza, te przez gębę fugi
Między herbow szlacheckich policzyć zasługi.
Kiedy bym szlachtę robił, nie wątp waszmość o tem,        15
Żebym przeszył tę czapkę herbownym klejnotem
I teraz, czego waszmość potrzebujesz po mnie,
W wierszach jej, które piszę, moich nie zapomnię.
Konia z łubiem przy czapce, wprzód niż ją mol przejmie,
Komu inszemu waszeć ofiaruj na sejmie.        20






  1. (D.)





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wacław Potocki.