[480]
PIEŚŃ II.
[481]
Dopókąd na świecie ciemności grzechowe
Panowały wszędzie, plemię Adamowe
Trzymając w swej niewoli;
Rząd gniewu i piekła swą chodził koleją,
Zaledwo się człowiek mógł cieszyć nadzieją,
W swojej mizernej doli:
Alić się jasność pokazuje,
Której się i niebo dziwuje;
Bo wschodzi gwiazda Jakubowa,
Z niej światu jest ozdoba nowa:
Któraż to jest przebóg! co świat oświeciła,
Co wszystkie narody wraz uszczęśliwiła?
Od wieków znana, Niepokalana.
Wszyscy się radujmy, Tryumf wykrzykujmy:
Wiwat Maryja! Wiwat niezmazana i niepokalana Maryja,
I niepokalana, Wiwat, Wiwat.
[482]
Marya najświętsza cnót wszelkich zwierciadło,
Żeś niepokalana, wnet zaraz opadło
Pychy, duchowi złości:
Teraz ludzki naród jest wyswobodzony,
Przez Maryją Pannę już wyprowadzony,
Na drogę szczęśliwości.
Widząc się człowiek w Boskiej mocy,
Z przyczyny Maryi pomocy,
Lilija z pod ciernia wychodzi,
Z tej się więc Bóg i człowiek rodzi.
Któraż to jest przebóg! co ten owoc wyda,
Co z padołu płaczu chwały niebu przyda?
Od wieków znana, Niepokalana.
Wszyscy się radujmy i t. d.