Żywot starszego uczy młodszego

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Żywot starszego uczy młodszego
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[377]

180. Żywot starszego uczy młodszego.

Ociec miał syna młodego,
O swe kaźni niedbałego:
Nie chcąc słuchać starszej rady,
Czynił z głupimi biesiady.
Starzec, aby sie syn karał, 5
Sługam jego winy wkładał;

Rzkomo im o to bakając,
Tak syna napominając;
A iżby lepiej zrozumiał,
Tą przypowieścią przymawiał:        10
„Był oracz czasu jednego,
„Mając wołu szalonego;
„A chcąc, by go dobrze zuczył,
„K starszemu go wołu złączył,
„Powiadając to staremu:        15
„Nie sil sie przeciw młodemu!
„Nie trzebać tobie pracować,
„Jedno temu ukazować,
„Jakoby w jarzmie^[1] chodzić miał,
„Drugie potym uczyć umiał.        20
„A takoż onym sprzeżęnim,
„Częstym brózdy powtarzanim
„Młody nawykł u starego
„Słuchać otacza samego“.
Bo przyklad ojca mądrego        25
Czyni syna cnotliwego:
Dobrzeć dzieci pamiętają,
Co ich rodzicy działają.

↑ W pierwodruku: w jarzynie.

[378] Romulus III, 11: Hervieux (II, 218) Pater et filius saevus. Phaedrus Appendix 12 Pater families et Aesopus St (156) De patre et filio saevo. C (101) O otcy a nepodařilém synu.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.

[1] W pierwodruku: w jarzynie.

[1]