100 powiastek dla dzieci/Cudowne pudełko
| ←Koszyczek do kłębka | 100 powiastek dla dzieci Cudowne pudełko Christoph von Schmid |
Tybet na suknię→ | |
| Przekład: Jan Chęciński. |
CUDOWNE PUDEŁKO.
Pewna właścicielka zamożnego domu, doświadczała w swojem gospodarstwie rozmaitych klęsk, do tego stopnia, że mienie jéj widocznie zaczęło się zmniejszać. Skłopotana, postanowiła poradzić się starego pustelnika, który mieszka w pobliskim lesie. Opowiedziawszy mu więc o wszystkich szczegółach swojéj niepomyślności dodała:
„Niezawodnie rzucono urok na mój dom, bo wszystko, co się w nim stanie, ma pozór dziwny, jak jakie czarodziejstwo. Powiedzcież mi, pustelniku, jakim sposobem zaradzić złemu?”
Pustelnik, który był dowcipnym i pełnym dobroci starcem, poprosił, aby się zatrzymała, sam zaś wszedł do maleńkiéj izdebki będącéj tuż przy jego celi; po kilku chwilach wrócił, trzymając nie duże pudełko starannie obwiązane i zapieczętowane.
„Weź pani to pudełko,” rzekł do właścicielki, „i każdéj doby obnieś je trzy razy na dzień i trzy razy na noc, po kuchni, piwnicy, stajni, słowem, po wszystkich kątach twojego gospodarstwa; zobaczysz, że wszystko pójdzie lepiéj. Tylko przy końcu roku, proszę mi odnieść ten talizman.”
Gospodyni z całem zaufaniem wypełniała polecenie pustelnika, co dzień i co noc, po trzy razy obnosiła pudełko po wszystkich izbach i schowaniach swego domu.
Zaraz nazajutrz po odwiedzeniu pustelnika, zeszła do piwnicy, gdzie spotkała na schodach lokaja umykającego z dzbankiem piwa. O późnéj już godzinie, została wszystkie służebnice w kuchni, traktujące się świeżo usmażonym i dobrze ocukrowanym omletem. Zajrzawszy do obory przekonała się, że krowy stoją do połowy nóg w nieczystości, — w stajni zaś zamiast owsa, dawano od kilku dni nieczyszczonym koniom siano; słowem, za każdym krokiem dostrzegała nowe nadużycie, z każdą chwilą przekonywała się o nowym powodzie swego upadku.
Po upłynionym roku wróciła z pudełkiem do pustelnika, mówiąc:
„Oh! teraz wszystko w moim domu idzie daleko lepéj! Dla tego też proszę was, kochany pustelniku, abyście mi jeszcze na rok zostawili to pudełko, bo musi być w niem zawarte prawdziwie cudowne lekarstwo!”
Na to, pustelnik odpowiedział ze śmiechem:
„Dobra pani, niemogę ci zostawić tego pudełka, ale zawarte w niem lekarstwo, chętnie ofiaruję.”
To mówiąc, otworzył pudełko i z wielkiem zadziwieniem gospodyni, wydobył z niego karteczkę, na któréj napisane były następujące wyrazy:
Dobre nas przysłowie uczy:
Pańskie oko konia tuczy;
Gdy chcesz, aby w twym domu szło wszystko po myśli,
Sam doglądaj w nim każdéj drobnostki najściśléj.
