100 powiastek dla dzieci/Podarunek na imieniny
| ←Skarb w lesie | 100 powiastek dla dzieci Podarunek na imieniny Christoph von Schmid |
Trzy księgi→ | |
| Przekład: Jan Chęciński. |
PODARUNEK NA IMIENINY.
Cesia w dzień swojéj patronki skończyła czternasty rok życia. Ojciec, matka, bracia i siostry, prócz powinszowań, złożyli jéj bogate podarunki. Babunia tylko, ofiarowała wnuczce skromny wieniec z fijołków, około którego wił się sznurek pereł, przymocowany kokardą z szerokiéj wstążki.
„Drogie dziecię,” rzekła z dobrocią i wzruszeniem, „oby te perły stały się symbolem twoich cnót, a fijołki godłem twéj skromności!”
Ale Cesia zmierzyła wieniec wzrokiem pogardy, mówiąc do siebie:
„Spodziewałam się od Babuni coś piękniejszego i mniéj pospolitego od tych kwiatków, których jest pełno we wszystkich lasach i od tych pereł, które niemają blasku nawet zwyczajnych szklannych paciórek.”
Wzięła następnie wieniec i czem prędzéj założyła go na głowę swojéj młodszéj siostrzyczki Julci, mówiąc z szyderstwem:
„To będzie dobre dla ciebie; niebieski wianek przewybornie odbija od twoich jasnych włosów. Co do mnie, niewiedziałabym, co z nim robić, ale dla takiego, jak ty dziecka, to bardzo wspaniały i zupełnie stosowny podarunek.”
Usłyszawszy to Babunia, rzekła do Julci:
„Twoja siostra ma słuszność. Ten podarunek lepiéj przystoi dzieweczce skromnéj i bez pretensyi, niżeli pannie dumnéj i chciwéj. Perły, na których wartości niezna się Cesia, i które dla tego jéj właśnie podarowałam, są prawdziwemi; dałam za nie pięćset pięćdziesiąt złotych. Twoja siostra uznała tę ofiarę za niegodną siebie, sama więc ukarała swoją dumę i interesowność. Ty zaś, moja dobra i kochana Juleczko, przyjmij ten wieniec z perłami i naucz się na pamięć kilku wydrukowanych złotem na wstążce wierszyków. Myśl w nich zawarta znaczy więcéj, niż najkosztowniejsze klejnoty.
Perły, powierzchownemi nie lśniące przymioty,
Niechaj będą symbolem cichéj serca cnoty;
Wonne fjołki, co w cieniu kryją powab miły,
Oby wzorem skromności dla twych uczuć były.
