Ad Napoleonem III Caesarem Augustum. Ode in Bomersurdum captum
←Urywek z przekładu Zofijówki | Ad Napoleonem III Caesarem Augustum. Ode in Bomersurdum captum[1] Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) Obrazki, ody i pieśni Adam Mickiewicz |
Hymn na dzień Zwiastowania N.P. Maryi→ |
Qualis fugacem quum Amphitryonius
Cacum insequutus, belluae in occiput
Rupes ruens, fumosque et ignes
Guttur in horrisonum retundens,
Auguste Caesar, te auspice, Gallicus
Ursam Bootae victor adordiens,
Spelaea lustrat, caedibus tot
Innumeralibusque furtis
Obscena; quo nunc advolant undique
Gentes latronis funere sospites,
Svecusque, Fennique et Polonus,
Quisque suas sibi res petundo;
Rati tuum illum, romulea manu,
Dirum superbis Caesarem avunculum,
Auguste, jam per te, secundo
Cum imperio miseris reduci.
- ↑ Załączam przekład tej ody przez Karola Sienkiewicza:
Do Napoleona III Oda na wzięcie Bomarsundu.
Alcyd na nowe gonitwy wychodzi,
Łotra Kakusa, pod Ursą Boota
Goni... dogania. W łeb mu głazem godzi,
W pysk mu wrzeszczący dym z ogniem wciąż miota.
Nie, to nie Alcyd. — To, Auguście, twoi,
Twoi Francuzi, Herkuleskich cudów,
Trzęsą jaskinią, skąd bezprawie broi
Bluźnierca Boga i gwałciciel ludów.
Już w orłach Gallów kraje okoliczne
Zbawienie czują i rwą się na boje,
Szwed, Fin i Polak zemsty swe dziedziczne
Wywrzeć goreją — a odebrać swoje.
Świat w tobie wielbi wskrzeszonego z trumny
Wielkiego stryja, Romulowej siły.
Wielkiego stryja bratanku rozumny,
On strącał z tronów, Ty wskrzeszaj z mogiły!