Ave! (Oppman)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Ave! |
| Pochodzenie | Pieśni cykl Z serca i z ducha |
| Wydawca | Księgarnia Teodora Paprockiego i S-ki |
| Data wyd. | 1894 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Znów do mnie wracasz, pieśni moja cicha,
Z dalekich światów legendy i baśni;
Znów do mnie ziemia wdzięczniej się uśmiécha
I blade słońce świeci dla mnie jaśniéj.
Uśpione struny w sercu mem zadrżały,
Gdy pod swe skrzydła wzięłaś mnie łaskawe,
O, powrócony aniele mój biały,
Ave!...
O, powrócony aniele mój biały,
Ty wiesz, jak smutno było mi bez ciebie,
Gdy szpony życia moją pierś targały,
Gdy o swych marzeń zapomniałem niebie.
Fala mnie bytu poniosła szalona,
Ty się rozwiałaś w tony ciche, łzawe;
Żeś powróciła, bądź błogosławiona,
Ave!...
Żeś powróciła, bądź błogosławiona!
Jak za dni dawnych, władaj sercem mojem.
Pieśni! do ciebie wyciągam ramiona —
Pieśni! swych natchnień orzeźwij mnie zdrojem.
Pragnę miłości melodyą wspaniałą
Ukoić bólu i tęsknoty wrzawę —
Dziś, gdy prócz ciebie nic mi nie zostało —
Ave!...
Dziś, gdy prócz ciebie nic mi nie zostało,
Gdym wszystko, stracił... z winy może własnej —
Wróć ty mi dawną szatę moją białą,
Wróć ty mi dawny świat mych złudzeń jasny.
Jak złota gwiazda w noc głuchą, w noc ciemną,
Godziny życia opromień mi krwawe.
Pieśni, coś przyszła żyć i kochać ze mną,
Ave!...
