| >>> Dane tekstu >>>
|
| Autor
|
Stanisław Tarnowski
|
| Tytuł
|
I. Westchnienie Bałtyku
|
| Pochodzenie
|
„Bałtyk Tatrom! Sonety” w rękopisie w zbiorach Archiwum Dzikowskiego Tarnowskich (sygnatura: ADzT 502 (29/639/0/2.49/502 „Korespondencja Jana Dzierżysława), które to Archiwum obecnie w ramach Archiwum Narodowego w Krakowie.
|
| Data wyd.
|
1881
|
| Źródło
|
Skany na Commons
|
I. Westchnienie Bałtyku - I. Westchnienie Bałtyku
|
I
Westchnienie Bałtyku
Gdy smutne jak tęsknota, lotne jak marzenia
Z bursztynowych wybrzeży dolecą was wiatry
I rozbiją się z jękiem o skaliste Tatry
Czyż poznacie w nich nasze za wami westchnienia?
Gdy z ciemnego smreku zakwili gdzie ptasze
Niech w jego skardze nasza dojdzie was tęsknota:
Gdy strugami trzydniowa zaleje was słota
Wiedzcie że to za wami wylane łzy nasze!
Nam czy piaszczyste trąby wicher w oczy miecie
Czy złowrogim obłokiem niebo się zachmurza
Czy z łąk woń balsamiczną wieje ku nam kwiecie
Czy aż do dna bezdenni morzem wstrzyma burza:
Wszystko nam przypomina, wszystko że na świecie
Z ludzi pierwszy był Adam – pierwszą z kwiatów Róża.
|
