Ballada Listopadowa
| ←Na dzień 19 Października | Ballada Listopadowa z tomu Archanioł Jutra Franciszka Arnsztajnowa |
Na polach→ | |
Ballada Listopadowa
Listopad. Wicher po ulicach świszcze
I z szumem garście zwiędłych liści miota.
W kominku trzaska dogasając zgliszcze,
A lampa blady kładzie okrąg złota
Na skroni matki i na syna twarzy.
Matka pacierze szepce, chłopię... marzy.
„Synu mój. Co ci! Westchnąłeś głęboko,
To się rumienisz, to bledniesz znów cały,
Iskry ściemniałe przebiegają oko.”
— „O matko! śniłem sen szkarłatny chwały.
Listopadowe widzę dzieje krwawe,
Krok Podchorążych słyszę, boju wrzawę.”
„Synu, to wicher liście z drzewa żenie
Smętne jesieni zawodzący pieśnie.
Zmów pacierz, synu... wieczne odpocznienie,
Racz im dać, Panie!... co zmarło, nie wskrześnie.”
— „O matko słuchaj: grzmią o bruk podkowy,
I Warszawianki płynie dźwięk echowy.”
„To deszcz o szyby kołacze na dworze;
Synu mój, synu! odpędź błędne mary...
Na Boga! czemu sięgnąłeś nad łoże,
Kędy praojców wisi oręż stary?”
— „O matko! matko! Ktoś na koniu goni!
Słychać szczęk stali, wołają „do broni!”
„Synu mój, synu! Oręż zardzewiały
Niech śpi na ścianie. Daremne marzenie
O bojach, laurach bohaterskiej chwały.
Nie wstaną z grobu znadź rycerskie cienie.
Zali zdołają wskrzesić przeszłość karły?”
„— O matko! matko! one nie umarły!
Żyją!... O matko! nocami rycerze
Pod strzechy wchodzą, kładą ciężkie dłonie
Na piersi chłopiąt, zbroją je w pancerze,
By serce męża miały w dziecka łonie.
I mieczem młode błogosławią głowy.
O matko! Świta! Dzień już wstaje nowy!
Zmów pacierz, matko... ale nie za mary,
Co się po grobach snują w Listopadzie,
Za żywe módl się, matko!... By w ofiary
Godzinie wyśnił się sen nam o szpadzie:
Sztandar orłowy przed wrogiem rozwinąć!
Za Niepodległość zwyciężać lub ginąć!”.
29.XI.1914.