Biblia Gdańska/Proroctwo Danielowe 1
I. Daniel dostawszy się do dworu królewskiego z towarzyszami swymi 1 — 7. II. wiary Bogu dotrzymywa 8 — 16. III. a maiąc osobliwe dary od Boga, dla nich u tegoż dworu do wielkiéy sławy przyszedł 17 — 21.
Roku trzeciego królowania Ioakima,[1] Króla Iudskiego, przyciągnął Nabuchodonozor, Król Babiloński, do Ieruzalemu, i obległ ie.
2. I podał Pan w rękę iego Ioakima, Króla Iudskiego, i część naczynia domu Bożego, który ie zawiózł do ziemi[2] Senaar, do domu boga swego, i wniósł ono naczynie do domu skarbu boga swego.
3. I rozkazał Król Aspenasowi przełożonemu nad komorniki swymi, aby przyprowadził z synów Izraelskich, i z[3] nasienia królewskiego i z Książąt,
4. Młodzieńce, na którychby nie było żadnéy zmazy, a piękne na weyrzeniu i dowcipne do wszelakiéy mądrości, i sposobne do umieiętności, i dostąpienia iéy, i którzyby byli sposobni, aby stali w pałacu królewskim, a uczyli się pisma i ięzyka Chaldeyskiego.
5. I postanowił im Król obrok na każdy dzień z potraw swoich królewskich i z wina, które on sam piiał, a żeby ich tak chował przez trzy lata, a po wyiściu ich żeby stawali przed obliczem królewskiém.
6. A byli między nimi z synów Iudskich: Daniel, Ananiasz, Misael, i Azaryasz.
7. I dał im przełożony nad komorniki imiona, a Daniela nazwał Baltazarem, a Ananiasza Sadrachem, a Misaela Mesachem, a Azaryasza Abednegiem.
II. 8. Ale Daniel postanowił w sercu swoiém, żeby się nie mazał pokarmem potraw[4] królewskich, ani winom, które Król piiał; przetoż tego szukał u przełożonego nad komorniki, żeby się nie zmazał.
9. I ziednał Bóg Danielowi łaskę i miłość przed obliczem przełożonego nad komorniki.
10. I rzekł przełożony nad komorniki do Daniela: Ia się boię Króla, pana mego, który wam postanowił pokarm wasz i napóy wasz: który ieźliby obaczył, że twarzy wasze chudsze są, niż innych młodzieńców, którzy iednako z wami maią bydź wychowami[5], tedy mię przyprawicie o gardło u Króla.
11. I rzekł Daniel do sługi, którego był postanowił przełożony nad komorniki nad Danielem, Ananiaszem, Misaelem i Azaryaszem:
12. Doświadcz proszę sług twoich przez dziesięć dni, a niech nam dadzą iarzyn, którebyśmy iedli, i wody, którąbyśmy pili.
13. Potym przypatrzysz się twarzom naszym, i twarzom innych młodzieńców, którzy iadają pokarm z potraw królewskich, a iako obaczysz, tak czynisz z sługami twymi.
14. I usłuchał ich w tym, a doświadczył ich przez dziesięć dni.
15. A po wyiściu dziesiąci dni okazało się, że twarzy ich były pięknieysze, i byli tłustsi na ciele, niż wszyscy młodzieńcy, którzy iadali pokarm z potraw królewskich.
16. Przetoż on sługa brał on obrok potraw ich, i wino napoiu ich, a dawał im iarzyny.
III. 17. A onym czterem młodzieńcom dał Bóg umieiętność i rozum we wszelakiém piśmie i mądrości; nad to Danielowi dał wyrozumienie wszelakiego widzenia i snów.
18. A gdy wyszły dni, po których ie Król przyprowadzić rozkazał, przywiódł ie przełożony nad komorniki przed twarz Nabuchodonozora.
19. I mówił z nimi Król; ale nie był znaleziony między onymi wszystkimi, iako Daniel, Ananiasz, Misael i Azaryasz; i stawali przed obliczem królewskiém.
20. A w każdém słowie mądrości i rozumu, o które się ich Król pytał, znalazł ie dziesięć kroć biegleysze nad wszystkie mędrce i praktykarze, którzy byli we wszystkiém królewstwie iego.
21. I był tam Daniel[6] aż do roku pierwszego Króla Cyrusa.
- ↑ 2 Król. 24, 1. 2 Kron. 36, 6.
- ↑ 2 Kron. 36, 7.
- ↑ 2 Kr. 20, 18.
- ↑ 3 Moy. 11, 1. 5 Moy. 14.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – wychowani.
- ↑ Dan. 6, 28.
 Spis treści |
Dn 1 | Dn 2  |
|