Czegoś taki smutny, koniu mój kochany

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Czegoś taki smutny, koniu mój kochany
Podtytuł 445. z p. Lublinieckiego
Rozdział Pieśni zwierzęce
Pochodzenie Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor Juliusz Roger
Wydawca A. Hepner
Data wyd. 1880
Miejsce wyd. Wrocław
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
wyk. trad. Iwona Wylęgała z Krapkowic
realiz. Borys Kozielski

445.
z p. Lublinieckiego.
 
\relative d' {
\set Staff.midiInstrument = "flute" 
\key c \major
\time 3/8 
\autoBeamOff
e'8 [(d)] c | c [(b)] a | g4 g8 | c [(b)] c | d [(c)] d | e4 d8 | f [(e)] d 
\break
e [(d)] c | g4 g8 | c [(b)] c | d [(c)] b | c4 c8
\bar "|." 
s
}
\addlyrics {
Cze -- goś ta -- ki smu -- tny, ko -- niu mój ko -- cha -- ny?
cze -- muż nie jész ow -- sa? o -- wies pod -- sie -- wa -- ny.
}
\midi {
\tempo 4 = 100 
}


Czegoś taki smutny,
Koniu mój kochany?
Czemuż nie jész owsa?
Owies podsiewany.

Czemuż nie chcesz wody,
Koniu mój kochany?
Czyże woda mętna,
Czyś ty zmordowany?

Dwieście mil nie żarty,
Dzień, noc bez popasu,
Za toż spocząć w domu
Będzie dosyć czasu.

Dobrze, nie jédz, nie pij!
Moja żona młoda
Sama ci dziś owsa,
Sama wody poda.

Nim słoneczko zgaśnie,
Trzeba stanąć w domu,
Daléj wpław przez rzékę,
Długo czekać promu.

Dziesięć szérszych głębszych
Mogliśmy przepłynąć,
Ta wąska i cicha,
Nie już nam tu zginąć.

Wyskoczył koniczek
Z mętnéj, cichéj wody, —
Stoi, rży żałośnie,
Utonął pan młody!





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.