Do P. H. J
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Do P. H. J |
| Pochodzenie | Piosnki i satyry |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1879 |
| Druk | Józef Unger |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Do P. H. J.
Pani! znasz moją piosenkę,
Że ponad gwiazdy nie wzlata;
I dziś Twą ściskając rękę,
Jest tylko sercem bogata.
A serce to, chociaż stare,
Wierz mi, wdzięczność chować umie;
I umie cenić ofiarę,
I poświęcenie rozumie.
Więc przyjm droga Pani moja
Wieczne dzięki za sieroty;
Że dla biednych, dobroć Twoja,
Dała matki uśmiech złoty.
I za dobre dla mnie słowo,
Za życzliwy uścisk dłoni,
W chwilach, gdy nad moją głową,
Troska jedna drugą goni.
Za wieczorne rozmów chwile,
W których odrzuciwszy pracę,
Czas mój przepędzam tak mile,
Serce i umysł bogacę.
Pani droga! toż od brata.
Chciéj przyjąć prośbę — piosenkę:
Byśmy długie, długie lata
Szli tak jeszcze ręka w rękę,
Boczów 1877.
