Do mego zięcia
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Do mego zięcia |
| Pochodzenie | Dzieła Aleksandra Fredry tom XII |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1880 |
| Druk | Wł. Anczyc i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
DO MEGO ZIĘCIA.
Ojcze mych wnucząt, Jasiu ty mój drogi!
Wrosłeś mi w serce jak dziecię rodzone;
Nad bliskim grobem podnoszę wzrok błogi,
Proszę dla ciebie o Boską ochronę.
Skrzętny pasiecznik w ścianach twojéj chatki
Zbierasz powoli te kropelki miodu,
Co przy pomocy Chrystusowéj Matki
Będą twą chlubą i zaszczytem rodu.
Bóg z Wami! Jasiu! Zosiu! drogie dzieci!
Niech zawsze promyk pogodnego słońca
W gniazdeczku waszém, w sercach waszych świeci,
Niech świeci stale, niech świeci bez końca.
12 lipca 1872.
