Dobrze radzi, kto ludzi nie wadzi

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Dobrze radzi, kto ludzi nie wadzi
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[268]

88. Dobrze radzi, kto ludzi nie wadzi.

 Gruszka z jabłonią z rozmowy
Dojeżdżały na sie słowy:
Jedna drugiej urągała,
Iżby gorszy owoc miała.
 Bez rzekł: „Nie chciejcie sie wadzić!“        5
I przystąpił, chcąc je zgodzić:
„Co się tako sromocicie,
„Nienawiść sobie czynicie?
 „Która lepszy owoc dawa,
„Ogrodnik to rozeznawa;        10
„Aleć was obie miłuje
„I jednako opatruje“.
 Często swary równi zgodzą,
Które wielcy z sobą płodzą;
Niemałoć i ów pomoże,        15
Który cię w zbytku wystrzeże.

[268]  Rimicius: D (193) De punica et malo arboribus. [H 385 Ῥοιὰ ϰαὶ μηλέα ϰαὶ βάτος]. C (179) Pomorančij a jablka.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.