Drzewość

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Stefan Napierski
Tytuł	Drzewość
Pochodzenie	zbiór Poemat
Wydawca	nakładem autora
Data wyd.	1924
Druk	Księgarnia „Ogniwo” Drukarnia L. Bogusławskiego
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[16]

DRZEWOŚĆ

Supła się czarny korzeń, w konary gruchłe tężeje,
Zieloność gorzką listowi, pęcznieje, pęka w pień,
Chwiejnością gałązek wieje, głębokie ciągnie soki,
Ostrą patokę leje, w słodki się mleczy rdzeń.^[1]
Rozsadzam zielone ramiona,
Drgam, prężę się w listki chore,

A dusza moja zielona
Rozpęka w białą korę.

Urastam, olbrzymie drzewo,
Rozkładam konary dokoła
W to nieskończone niebo,
Które mnie woła.

Szumiące lata leśne,
Pogodny chłodny zdrój —
Aż przyjdą bracia-cieśle
Podcinać biały słój.

1. Wg erraty

   winien zaś być:
   

   Ostrą patokę leje, w słodki się mleczy rdzeń.
   
   Rozsadzam zielone ramiona,
   Drgam, prężę się w listki chore,
   A dusza moja zielona
   Rozpęka w białą korę.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stefan Marek Eiger.