Duch Adama i skandal
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Duch Adama i skandal |
Pochodzenie | Dzieła Cyprjana Norwida |
Redaktor | Tadeusz Pini |
Wydawca | Spółka Wydawnicza „Parnas Polski” |
Data wyd. | 1934 |
Druk | W. L. Anczyc i Spółka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
DUCH ADAMA I SKANDAL.
Resurrexit, sicut dixit[1].
1.
Oto ten samy, którego bezdumna
W kościoła wnętrzu czerniła się trumna,
Zmartwychwstał w Słowo —
2.
I «Kochajmy się!» wyrzekłszy przy zgonie,
Po zgonie jeszcze w swem ukrywa łonie
Hańbę domową[2].
3.
Więc pokazał się naprzód Magdalenie[3],
Podobny Panu, jak swym wzorom ciernie
Podobne wiernie —
4.
I na Emaus[4] idącym powiada,
Jak się to pismo niejasno wykłada,
Że laur, to ciernie.
Pisałem po powrocie z pogrzebu Adama
Mickiewicza 1856 w Paryżu.
- ↑ = (łac.) Zmartwychwstał, jak to zapowiedział.
- ↑ Podczas odprawiania modłów nad zwłokami Mickiewicza, w kościele, uderzył emigrant Jaźwiński kijem w plecy Wład. Zamojskiego i umknął.
- ↑ Zwłoki Mickiewicza, po przewiezieniu do Paryża, złożono w kościele św. Magdaleny.
- ↑ Dwom uczniom swym, idącym z Jerozolimy do Emaus, zjawił według podania Chrystus.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Cyprian Kamil Norwid.