Duch melodyi

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Tytuł	Duch melodyi
Pochodzenie	Poezye II
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wyd.	1901
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa, Kraków
Źródło	skany na Commons
Inne	Cały tom II; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Duch melodyi.

Księżycowy krąg lśni — —
Mknie wśród nocnej mgły
Duch melodyi w przestworach:
Wiatru niesie go wiew
Ponad korony drzew,
Po oceanach i górach.

Leci dźwięczny, jak dzwon,
Rozwiewny, jak z łon
Morskich opar wytchnięty;
Skrzydłami muska strop,
Dotknięciem lekkich stóp
Kołysze rosy dyamenty.

Szept, gdy kwiatów liść drży,
Szmer skrzydełek ćmy,
Szelest wody, szum boru,
Dźwięki powietrznych cisz:

Wiąże w akord i wzwyż
Do sfer unosi je chóru.

Zasłuchana myśl ma
Za tą pieśnią gna,
W przestrzenną wpływa ciszę,
Straciwszy z oczu świat
W pustce bez kresu, lat,
W falisty rytm się kołysze.

Cicho... sen boski tu...
Nirwana... cud snu...
Wszystko niknie w mgle szarej,
Usypia wszelki ruch,
Tylko melodyi duch,
Dźwięcząc przelata bezmiary.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimierz Przerwa-Tetmajer.