Dzwoń, dzwoneczku, dzwoń

Dzwoń, dzwoneczku, dzwoń
Stanisław Wyspiański

Z „Akropolis"

Biją zegary wież z różnych epok na dalekich kościołach Krakowa:

I. Od strony Widy:

Dzwoń, dzwoneczku, dzwoń
srebrem w srebrny głos!
Niesiesz się nad toń,
nad wiślany wrzos.

Graj, dzwoneczku, graj!
Fijołeczku woń!
Niesiesz się nad toń,
we wiślany maj.

Toń, dzwoneczku, toń
we wiślaną toń;
fijołeczku woń!
Idzie maj nad błoń.

//. Z wieży Zegarowej; Kowale:

Czas, już czas:
Młotem bijem cztery razy
metalowy dzban.
Bierz za trzon,
młotem, ogniem bij w zarzewie.
Wołaj imię, wal!

Z wieży Zygmuntowskiej; dzwon mniejszy:

Zbigniewie!

Z wieży Zegarowej; Kowale:

Wali młot.
Hej, na lot,
bieżaj, glosie huraganie!
Rota wstanie,
zatętnią kopyta,
aż się ozwie tętno w gruncie,
Wołaj miano, wal!

Z wieży Zygmuntowskiej; dzwon wielki:

Zygmuncie!

Informacje o tekście

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stanisław Wyspiański.