Encyklopedia Muzyczna PWM/Ekier Jan Stanisław
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ekier Jan Stanisław, *29 VIII 1913 Kraków, pol. kompozytor, pianista i pedagog. Pochodzi z rodziny muzyków: ojciec Stanisław (1880–1930) był kompozytorem muzyki tan. i wodewilów, siostra Halina (1915–62) — pianistką, docentem PWSM w Krakowie. Gry na fort. uczył się u O. Stolfowej, pocz. prywatnie, później (do 1933) w Szkole Muzycznej im. W. Żeleńskiego w Krakowie, gdzie studiował również komp. u B. Rizziego. 1932–34 odbywał studia muzykol. na UJ u Z. Jachimeckiego. 1934–39 kontynuował studia w konserw. w Warszawie u Z. Drzewieckiego (fort.) i К. Sikorskiego (komp.), 1940–41 uczył się gry na org. u B. Rutkowskiego. Występy pianist. rozpoczął we wczesnej młodości, 1937 uzyskał VIII nagr. na III Międzynarod. Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie. Od tego czasu koncertuje w kraju i za granicą. W latach okupacji brał udział w koncertach konspiracyjnych; podczas powstania warszawskiego dał ponad 30 występów. Po 1945 koncertował w wielu krajach Europy, także w Ameryce Pd. i Japonii, występował w radiu i telewizji, nagrywał płyty — prezentując rozległy repertuar pianist., ze szczeg. uwzględnieniem dzieł Bacha, Chopina, Szymanowskiego i Prokofiewa. Działalność pedag. podjął 1933/34, ucząc solfeżu w Szkole Muzycznej im. W. Żeleńskiego w Krakowie. Po wojnie poświęcił się kształceniu pianistów: 1946/47 uczył w PŚSM w Lublinie, 1947/48 w PWSM w Sopocie, pełniąc tam funkcję rektora; od 1953 jest prof. PWSM w Warszawie, 1964—72 i od 1974 kierownikiem katedry fort. Ponadto od 1960 wykładał na kursach mistrzowskich dla pianistów w Annecy, Hamburgu, Bonn, Kolonii, Darmstadcie, Mannheimie, São Paulo, Tokio i in. Działalność edytorską E. rozpoczął po wojnie jako członek zespołu red. «Biblioteki Pedagogicznej» PWM (wespół z Z. Drzewieckim, J. Hoffmanem, S. Szpinalskim, H. Sztompką i B. Woytowiczem). Nast. opublikował własne oprac. utworów J.S. Bacha (Inwencje, Suity francuskie, Suity angielskie, Koncert włoski, Chromatyczna fantazja i fuga). 1959 został red. nacz. «Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina». Współpracuje także z Universal Edition przy redakcji dzieł (Impromptus 1977, Scherzi 1979, Nocturnes F. Chopina w serii «Wiener Urtext Edition» 1980). Tematyce chopinowskiej poświęcił szereg publikacji. 1945—46 był członkiem prezydium, 1946—47 sekretarzem zarządu głównego ZKP; należał do członków założycieli reaktywowanego Związku Zawodowego Muzyków RP (1945—46 sekretarz zarządu głównego) oraz SPAM; 1955—61 i 1972—76 był członkiem zarządu i rady naukowej TIFC. 1950 otrzymał Nagr. Państwową I st. (zbiorowa) za przygotowanie ekipy pol. do IV Konkursu Chopinowskiego, 1964 i 1974 Nagr. MKiS I st., 1952 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, 1955 Krzyżem Ofic. Orderu Odrodzenia Polski i Medalem X-lecia, 1960 orderem Sztandaru Pracy II klasy.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.