Encyklopedia Muzyczna PWM/Mycielski Zygmunt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Mycielski Zygmunt, *17 VIII 1907 Przeworsk, †5 VIII 1987 Warszawa, pol. kompozytor, pisarz i działacz muzyczny. Pochodził z małopolskiej gałęzi wielkopolskiej rodziny arystokratycznej, znanej z mecenatu artyst., uprawiania nauki i sztuki, działań patriot. i prospołecznych. Szkołę średnią ukończył w Krakowie, tamże uczył się muzyki u o. B. Rizziego, wł. kompozytora, org. i dyryg. chórów. Od 1928 — za radą K. Szymanowskiego — kontynuował edukację muz. w Ecole Normale de Musique w Paryżu u P. Dukasa i N. Boulanger; z tą ostatnią związała go trwała przyjaźń. Działał w Stowarzyszeniu Młodych Muzyków Polskich w Paryżu, którego prezesem był 1934–36. W 1936 wrócił do kraju i zajął się komponowaniem, krytyką i publicystyką muz. Brał udział w II wojnie świat., w kampanii wrześniowej i 1940 we Francji; jako żołnierz polskiej armii znalazł się w stalagu, potem skierowany został do przymusowej pracy u niemieckiego rolnika. Po zakończeniu wojny M. wrócił do Polski. 1946–48 i 1957–59 współredagował „Ruch Muzyczny”, 1960–68 był redaktorem nacz. tego pisma. Współredagował «Res Facta» (od nr 7, 1973), „Rocznik Chopinowski” (IX, 1975–XVIII, 1986) i „Chopin Studies” (I, 1985–IV, 1994). W l. 1947–48 i 1952–54 M. był wiceprezesem, 1948–50 prezesem Zarz. Gł. ZKP, 1985–87 członkiem prezydium Zarz. Gł. ZKP, 1954–57 i 1960–83 wchodził w skład Komisji Kwalifikacyjnej ZKP. W 1955 opublikował w „Przeglądzie Kulturalnym” artykuł krytykujący izolację pol. kultury od twórczości kompozytorów na świecie. Po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji opublikował w IX 1968 w paryskiej „Kulturze” List otwarty do muzyków czeskich i słowackich, za który spotkały go restrykcje ze strony władz PRL: zdjęcie z funkcji red. naczelnego „Ruchu Muzycznego”, objęcie podmiotowym zapisem cenzury i zakaz wyjazdów zagranicznych; podobne restrykcje spotykały M. także później. W XII 1974 M. podpisał list 15 intelektualistów i artystów do władz PRL z żądaniem udostępnienia Polakom zamieszkałym w ZSRR kontaktu z polską kulturą oraz własnego szkolnictwa, w XII 1975 podpisał memoriał 59 intelektualistów do władz w związku z projektowanymi zmianami w konstytucji. 1978 uczestniczył w założeniu nielegalnego Towarzystwa Kursów Naukowych, działającego w środowiskach studenckich.
M. otrzymał Krzyż Kawal. (1953) i Komand. Orderu Polonia Restituta, Order Sztandaru Pracy (1955) oraz Ordre de mérite culturel w Monako. Jest laureatem licznych nagród: 1952 — nagr. państwowa III st. za Symfonię polską; 1954, 1987 — nagr. ZKP; 1955 — nagr. MKiS za Uwerturę śląską; 1961 — nagr. specjalna Concours Musical Prince Rainier III de Monaco za II Symfonię; 1981 — nagr. MKiS I st. W 1983 został członkiem honorowym ZKP. Pochowany został w rodzinnej krypcie w Wiśniowej n. Wisłokiem, gdzie 1988 z inicjatywy A. Szypuły założono Towarzystwo im. Z. M., przy którym 1990 powstało czasopismo „Kamerton” (dwumiesięcznik, od 1991 kwartalnik), koncentrujące się na dokumentacji oraz propagowaniu życia i twórczości M. 1990 został także zrealizowany film Z.M. Szkic do portretu (scenariusz J. Stęszewski i I. Wollen, reż. I. Wollen, Telewizja Polska, Kraków).
Decyzją M. jego spuścizna twórcza została zdeponowana u B. Zwolskiej-Stęszewskiej i J. Stęszewskiego w Warszawie. Archiwum to zawiera m.in. szkice, rękopisy i wydania komp., piśmiennictwo muz. i lit., obfitą korespondencję oraz unikatowe dzienniki (wykaz 28 z. zawierających dzienniki jest zamieszczony w Niby dzienniku). Spuścizna M. znajduje się także w: BN w Warszawie, Archiwum Kompozytorów Polskich XX w. przy Bibl. UW, Centralnej Bibl. Nutowej PWM.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.