Encyklopedia Muzyczna PWM/Perkowski Piotr
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Perkowski Piotr, *17 III 1901 Oweczacze (Ukraina), †12 VIII 1990 Otwock, pol. kompozytor, pedagog i działacz muzyczny. 1923—25 studiował komp. u R. Statkowskiego w konserw. w Warszawie i prywatnie u K. Szymanowskiego, 1926—28 kontynuował studia w Paryżu u A. Roussela, kształcąc się także 1927—29 w Ecole des Sciencés Politiques. W XII 1930 powrócił do kraju, został dyrektorem Tow. Przyjaciół Muzyki Symf. i do 1939 był członkiem zarz. i wiceprezesem pol. sekcji MTMW, 1931—35 również członkiem zarz. i wiceprezesem TWMP, od 1931 także w zarządzie Stow. Kompozytorów Pol.; 1936—39 dyrektor konserw. oraz dyr. i wiceprezes Pomorskiego Tow. Muzycznego w Toruniu. Lata okupacji spędził w Warszawie, gdzie działał w ruchu oporu, m.in. jako organizator akcji samopomocy, organizował jawne i tajne koncerty, uczył przedmiotów teoret. i komp. Stał na czele kilku komisji, w których opracowywano plany odnowy życia muz. po wyzwoleniu. Uczestniczył w powstaniu warszawskim pod pseud. dr Puławski, a po kapitulacji utworzył Polnische Rotes Kreutz Transportgruppe w celu ewakuowania z Warszawy młodzieży walczącej w AK, rannych, chorych. Po wyzwoleniu (do marca 1945) działał w Krakowie: był prezesem Komisji Organizacyjnej Związku Zawodowego Muzyków, współorganizował też ZKP, PWSM i in. placówki, a od IV do VI 1945 w Warszawie był dyr. Departamentu Muz. w MKiS i przewodn. Głównej Komisji Weryfikacyjnej dla Muzyków. 1945—51 i 1954—71 był prof., od 1964 również kier. katedry komp. w PWSM (od 1979 Akademia Muz.) w Warszawie, 1951—54 prof. i dziekanem Wydziału Instrumentalnego oraz Teorii i Komp. PWSM we Wrocławiu. Jego uczniami byli m.in.: T. Baird, P. Moss, T. Natanson i Z. Rudziński. Równolegle do pracy pedag. 1949—51 był dyr. i kier. artystycznym Filh. Krakowskiej, 1956—57 dyr. i kier. artystycznym WOSPR w Katowicach. 1972 przeszedł na emeryturę. Przez całe życie był ideowym społecznikiem, niestrudzonym organizatorem życia muz. i bezinteresownym opiekunem młodzieży artyst. Był współzałożycielem Stow. Młodych Muzyków Polaków w Paryżu (1926) i do 1930 jego prezesem. Po wojnie działał w komitecie odbudowy Opery i Filh. Warszawskiej i budowy FN, a także organizacji Filh. Wrocławskiej (1957—61). Był współorganizatorem i pierwszym prezesem ZKP (1945—48), prezesem Związku Zawodowego Muzyków RP (1945—49) oraz współorganizatorem i pierwszym prezesem Krakowskiego Tow. Operowego (1954—56). Pełnił liczne in. funkcje społeczne: 1948 przewodn. Rady Związków Artyst. przy Centr. Radzie Związków Zawodowych, 1957—61 prezes Krajowego Sektora Muz. Związku Zawodowego Pracowników Instytucji Artyst., 1959—65 prezes WTM, wiceprezes ZAiKS-u i przewodn. Sekcji Muz. Rady Kultury i Sztuki przy MKiS, 1965—73 radny m. stołecznego Warszawy. 1966 przewodn. jury Międzynarod. Konkursu Kompozytorskiego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu, 1971—73 i 1975—77 prezes oddziału warsz. ZKP. Od 1962 był członkiem jury Nagrody MON i Rady Artystycznej Gł. Zarządu Polit. Wojska Pol., od 1973 wchodził w skład Rady Programowej Muzyki przy MKiS, 1983—87 Rady Krajowej PRON (Patriot. Ruchu Odrodzenia Narod.). Członek honor. Pomorskiego Tow. Muzycznego (1946), ZKP (1949), Związku Zawodowego Muzyków PRL (1949) i WTM (1973).
Odznaczenia: 1930 Złoty Krzyż Zasługi, 1939 Krzyż Ofic. Orderu Odrodz. Polski, 1944 Krzyż Walecznych i Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (zweryfikowane 1967), 1949 Sztandar Pracy II kl., 1960 Krzyż Komand. Orderu Odrodz. Polski, 1976 Sztandar Pracy I kl.; odznaki: 1938 Złoty Wawrzyn Akademicki, 1963 Zasłużony Działacz Kultury, 1965 Odznaka Tysiąclecia Polski, 1981 Zasłużony Nauczyciel PRL, 1988 Zasłużony dla Kultury Narodowej; ponadto złote odznaki honor.: 1963 m. stołecznego Warszawy, 1967 Towarzystwa Muz. w Bydgoszczy, 1968 ZAiKS-u, 1970 m. Krakowa, 1981 za zasługi dla Wrocławia i woj. wrocławskiego, 1981 Stow. Polskiej Młodzieży Muz., 1981 Socjalist. Związku Studentów Polskich; nagrody: 1931 I Nagr. we Lwowie za Swaty, 1932 I Nagr. na konkursie Wielkopolskiego Związku Kół Śpiewaczych w Poznaniu za Oratorium I.J. Paderewskiemu w hołdzie, 1948 nagr. ZKP i MKiS za Rzeki, 1949 pierwszy laureat nagr. ZKP, 1950 Nagroda Muz. Ziemi Krakowskiej, 1954 Nagroda Muz. m. Krakowa, 1955 nagr. MKiS za Suitę weselną, 1955 nagr. ZKP i MKiS za utw. Karolowi Szymanowskiemu, 1955 nagr. ZKP za pieśń W imionniku, 1965 Nagr. Muzyczna m. stołecznego Warszawy, 1966 i 1983 Nagr. Ministra Kultury i Sztuki za działalność artyst. w dziedzinie muzyki, 1976 Nagroda Muz. Prezesa Rady Ministrów za twórczość artyst. dla dzieci i młodzieży, 1990 Nagr. Fundacji Kultury Polskiej.
Siostra P., Felicja Krysiewicz (*12 X 1897 Mińsk, †15 IX 1970 Bydgoszcz), pianistka, śpiewaczka i pedagog, była b. aktywną działaczką Tow. Muzycznego (od 1956 wiceprezes, 1963—70 prezes) w Bydgoszczy, gdzie po II wojnie świat. zainicjowała wznowienie działalności konserwatorium muz. (III 1945) oraz założenie Pomorskiej Ork. Symfonicznej, założyła Związek Zawodowy Muzyków, zorganizowała i kierowała działem muz. rozgłośni PR w Bydgoszczy, przy którym powstał zespół ork. (późniejsza orkiestra symf. PR), oraz Studium Operowym (1956, od 1959 Teatr Muz. Opery i Operetki).
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.