Encyklopedia Muzyczna PWM/Wisłocki Stanisław
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Wisłocki Stanisław, *7 VII 1921 Rzeszów, †31 V 1998 Warszawa, pol. dyrygent, pianista, pedagog i kompozytor. Uczył się gry na fort. w Instytucie Muz. im. F. Chopina w Przemyślu u W. Cyrbesowej i prowadził chór męski w tamtejszym gimnazjum im. K. Morawskiego. Naukę kontynuował w konserw. we Lwowie u S. Barbaga. 1939–45 przebywał w Rumunii, gdzie studiował kompoz. i dyryg. u G. Simonisa i fort. u E. Michaila w konserw. w Temeszwarze (obec. Timişoara). W czasie studiów występował jako pianista i dyrygował pol. chórami, m.in. 1942 na festiwalu muzyki pol. w Temeszwarze. 1942–45 pozostawał pod opieką artyst. G. Enescu w Bukareszcie.
W 1945 powrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie, gdzie był współorganizatorem i pierwszym dyryg. Polskiej Ork. Ludowej (od 1946 p.n. Polska Ork. Kameralna), którą założył z Bogdanem Chodyną, dyrektorem Tow. Krzewienia Pol. Muzyki Lud. W l. 1947–58 działał w Poznaniu, gdzie w XI 1947 zorganizował ork. Filharmonii Poznańskiej i był jej kierownikiem artyst. do 1957 i pierwszym dyryg. do 1958. W l. 1952–53 współpracował z WOSPR w Katowicach. 1961–67 był dyryg. FN, 1978–1981 dyr. i kier. artystycznym WOSPR. Z zespołem tym wykonał w VIII 1979 w Filh. Poznańskiej na festiwalu „Beethoven Nasz Współczesny” 9 symfonii i 2 uwertury, zaś w VIII 1980 na festiwalu „Brahms — Nowy Romantyzm” m.in. 4 symfonie, koncerty fort. i koncert skrzypcowy.
W. często dyrygował gościnnie w kraju i za granicą. 1947–90 występował w wielu krajach Europy, Stanach Zjedn., Kanadzie i Japonii, 1962–89 w Ameryce Pd. (gł. w Argentynie i Wenezueli), 1975 odbył wielkie tournée artyst. z ork. Teatro Colón z Buenos Aires, której 1981 był dyrektorem muz., w XI 1981 wystawił Króla Rogera K. Szymanowskiego, a w VI 1982 zorganizował festiwal Beethovenowski. 1987 był współtwórcą i dyryg. Orquesta Filarmónica Nacional w Caracas. Działalność dyryg. przerwał 1991 z powodów zdrowotnych.
W l. 1948–51 W. był zastępcą prof. w Państw. Wyższej Szkole Oper., 1951–57 wykładowcą w poznańskiej PWSM (czytanie part. i dyryg.), od 1955 uczył dyryg. także w PWSM w Warszawie. Tamże od 1 X 1958 był kier. katedry dyryg. na stanowisku docenta (1966 prof. nadzwyczajny, 1976 prof. zwyczajny). 1991 przeszedł na emeryturę, ale pracę na uczelni zakończył w III 1997. W l. 1984–90 był przewodn. sekcji muz. Narodowej Rady Kultury, 1987 wiceprzewodniczącym Rady Muz. MKiS, czł. Sekcji Muz. Rady Wyższego Szkolnictwa Artyst, i przewodn. Rady Fundacji Kultury Pol. 1997 został członkiem honorowym ZKP.
W. został uhonorowany m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1952), Krzyżem Kawal. (1954), Ofic. (1960) i Komand. z Gwiazdą (1991) Orderu Odrodz. Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1964) i I klasy (1985), Orderem „Andrés Bello” (Wenezuela) II klasy (1973) i I klasy (1988), komandorią Orderu „Libertador San Martin” (Argentyna, 1983). Otrzymał Grand Prix du Disque de l'Acad. Ch. Cros w Paryżu (1960), nagr. MKiS II st. (1965) i I st. (1973, 1981, 1983), nagr. PRiTV I st. (1977) i nagr. specjalną za całokształt działalności muzycznej (1987). W III 1997 PR zorganizowało koncert na 60-lecie pracy artyst. W. i przyznało mu Diamentową Batutę.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.