Encyklopedja Kościelna/Akra
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Akra (Acra), wzgórze na półnc.-wsch. Sjonu, mające kształt księżyca w trzeciej kwadrze; graniczyło na połudn.-wsch. ze wzgórzem Moria, a na północ z Bezethą. Zbudowany na tém miejscu cyrkuł, nazywał się miastem dolném (Katopolis). Antioch Epifanes, król syryjski, wystawił tu fortecę Akrę, aby panowała nad świątynią, położoną na górze Moria. Fortecę zdobył Szymon Machabeusz, zburzył i wzgórze zniżył tak, że świątynia nad niém dominowała (I Mach. 1, 33....). Jan Hyrkan fortecę odbudował pod nazwą Baris; wzmocnił ją Herod W. i nazwał Antonia, na cześć Marka Antonjusza. Gdy Rzymianie opanowali Jerozolimę, były na Akra pałace Agryppy i Heleny, królowej Adiabeny, i archiwa. Podczas główniejszych świąt żydowskich, ściągano tu wojsko z Cezarei i trzymano w pogotowiu. Na przypadek rozruchu, podziemném przejściem można było ztąd wojsko do świątyni przeprowadzić. Dowódzca Klaudjusz Lyzjasz uprowadził św. Pawła, podczas wzburzenia, do Antonia; zkąd ten Apostoł przemawiał do ludu (Act. 21, 30.... 22, 1.... 23, 10). Za czasów Chrystusa Pana był tu ratusz (praetorium); obok niego miejsce wzniesione (hebr. gabatha), umozajkowane kamyczkami (lithostroton) na którém było krzesło prezesa judzkiej prowincji Piłata. Z tego miejsca Piłat potwierdził niesłuszny wyrok sanhedrynu (Mat. 27, 27. Joan. 19, 13). Za czasów chrześcjańskich miał tu być pałac św. Heleny cesarzowej, klasztor rycerzy św. Jana jeroz. Dziś część dawnych zabudowań w gruzach, druga obrócona na meczety. Ob. Gratz, Schauplatz d. heil. Schr. § 135. 138. 139. X. W. K.
