Encyklopedja Kościelna/Ameljusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ameljusz, lub właściwie Gentilianus, platoński filozof w III w., rodem z Etrurji, ok. 246 r. udał się do Rzymu, tu przez lat 24 miał za nauczyciela nowoplatończyka Plotyna i, wraz z Porfirem, był najznakomitszym i najpoufniejszym jego uczniem i apologetą. Jak wszyscy nowoplatończycy, tak i Ameljusz starał się ratować upadające pogaństwo i nietylko sam był bardzo religijnym poganinem, ale i pismami swemi napadał na chrystjanizm, mianowicie na gnostycyzm; z drugiej strony, początek Ewangelji świętego Jana, jakoteż mowę Jana o Słowie, brał za potwierdzenie platońskiej filozofji. Pisma jego wszystkie zaginęły, oprócz jednego ułamka, w którym się na początek Ewangelji Jana powołuje (u Euseb. Praepar. evang, XI. 19; Theodoret, Graec. affect. lib. II; Cyrillus Alex. In Julianum lib. VIII). Um. w Apamea, w Syrji, gdzie przez długi czas przebywał. B.
