Encyklopedja Kościelna/Amorejczycy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amorejczycy, hebr Emori, 70 ᾽Αμοῤῥαῖοι, Vulg. Amorrhaei, należeli do ludów chananejskich (Ex. 3, 8. 13, 5. 33, 2), mieszkali w górach Judzkich (Num. 13, 30. Deut. 1, 7. 19, 44) i dzielili się na 5 pokoleń, rezydujących w Hebron, Jerusalem, Jerimoth, Lachis i Eglon (Jos. 10, 5). Dwa inne pokolenia (Deut. 4, 47) rozszerzały się za Jordanem, od rz. Arnon aż do gór Hermon (Num. 21, 13. 32, 39. Jos. 5, 1. 9, 10. Deut. 3, 8. 4, 48. 31, 4. Jos. 2, 10. 9, 10), zkąd wypędzili byli Ammonitów (Jud. 11, 12, 13) i Moabitów (Num. 21, 26). Był to lud silny i rosły (Amos 2, 9), zatwardziały w bałwochwalstwie (Ezech. 16, 3. III Kr. 21, 26). Mojżesz podbił ich ziemie za Jordanem i rozdał pokoleniom: Rubena, Gada i półowie Manassesa (Deut. 3, 8. Num. 32, 33, 39. Jos. 22, 4). Z tej strony Jordanu pobici przez Jozuego (Jos. 10), posunęli się więcej ku południowi, około Akrabbim (Jud. 1, 34. 35, 3, 5); niektórzy jednak, jak Gabaonici, podstępem uzyskali sobie pokój (II Kr. 21, 2. Jos. 9, 3—19). Resztki Amorejczyków zmusił Salomon do płacenia haraczu (III Kr. 9, 20. II Par. 8, 7). X. W. K.
