Encyklopedja Kościelna/Amos
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amos (nie należy go mieszać z Amosem, wspomnianym u Iz. 1, 1, jak to robią niektórzy, a między innymi i Klem. aleksandr.), trzeci, z rzędu dwunastu, mniejszych proroków. Urodzony w Tekoa, w pokoleniu Juda, na południe Jerozolimy, nie był w żadnej szkole prorockiej, jak sam powiada „nie jestem prorokiem ani synem proroka“ (Amos 4, 14), ale z prostych pochodził pasterzy i od trzody powołany został i posłany, jako prorok, do królestwa Izraelskiego. Za główny punkt swojej prorockiej działalności wybrał Bethel, gdzie była stolica poganizmu w Efraimie. Przypada to na czasy Ozjasza, króla judzkiego i Jeroboama II, króla izraelskiego (Amos 1, 1). Obydwóch panujących upominał, aby się nawrócili. Powstawał przeciwko wówczas niesprawiedliwości możnych i uciskowi biednych. Księga jego dzieli się na pewien rodzaj wstępu i dwie główne części. We wstępie, sąsiednim ludom bałwochwalczym grozi karą Bożą, za ich nieprzyjaźń względem ludu Bożego i za ich przeciwienie się Bogu. Pierwsza część, w śmiałych i dobitych słowach karci moralny i religijny upadek ludu, wzywa do poprawy i grozi karą sprawiedliwości Bożej (r. 3—6). Część druga, w opisie pełnych znaczenia widzeń przedstawia stopniowy, a coraz głębszy upadek Izraela i jego ostateczne odrzucenie, z widokiem jego pomyślniejszej przyszłości, przywrócenia łaski i szczęścia czasów messjanicznych. Zdaje się, że dla tego tylko Amosowi zarzucają niepoprawność stylu, a św. Hieronim mówi o nim, iż jest imperitus sermone, ponieważ wiedziano, że przed swém powołaniem na proroka, był po prostu pasterzem tylko. Jednakże, w rzeczy samej, jego styl jest piękny i poprawny, niekiedy tylko nieco za rozwlekły, ale nie przesadny i nie nużący, zazwyczaj świeży i żywy. (Welte).
