Encyklopedja Kościelna/Areopag
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Areopag (ἄρειος πάγος, pagórek Marsa), wzniesienie, położone na zachód Akropolu ateńskiego; zasiadał tam sąd, złożony z ludzi najzacniejszych, a należących do pierwszych rodzin w mieście. W trybunale tym sądzono najważniejsze sprawy kryminalne, nie podług prawa pisanego, ale podług uznania własnego sumienia. Podanie greckie niosło, że na tym pagórku bronił się kiedyś, przed dwunastu bogami Mars, po zabiciu Halyrothiosa, syna Neptunowego. W czasach Peryklesa, areopag miał władzę swą znacznie ograniczoną, ale po upadku 30 tyranów, znowu prawa swoje odzyskał i istniał jeszcze za czasów rzymskich (Cf. Meursius, De Areopago, Lugd. Bat. 1624; Potter, Archaeol. gr. 1; Böckh, De. areopago, Berlin 1826). Na tym pagórku miał Apostoł Paweł swoją znakomitą mowę (Dz. Ap. 17, 19...); mowę tę jednak miał tam nie dla tego, aby się bronić miał przed sądem, że wprowadza cześć bogów obcych, lecz aby lepiej dzieła swego apostolatu przeprowadzić. O sądowych rozprawach, w całém opowiadaniu Dz. Ap., nie ma najmniejszego śladu. (Stern).
