Encyklopedja Kościelna/Aribo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Aribo Arbio, Arbo, Erbo, albo Haeres, Cyrinus, jak sam się w swoich dokumentach nazywa, był czwartym z rzędu biskupem Freisingenu, r. 764 do 784. Dzieckiem będąc, ocalony z wód wezbranej rzeki i oddany w opiekę św. Korbinjanowi, biskupowi frejsingeńskiemu, poświęcił życie swoje Bogu i Kościołowi. Był archiprezbyterem, potém opatem klasztoru Scharnitz, nareszcie biskupem frejsingenskim przez lat 20. Przeniósł do Freisingen kości św. Korbinjana, które wprzód spoczywały w Maïs, obok kości jego przyjaciela św. Walentyna, biskupa passawskiego, które, po wzięciu Maïs przez Lombardów, przeniesiono również do Trydentu, a ztamtąd do Passau. Przeniesienie relikwji św. Korbinjana odbyło się r. 738 albo 739, za zgodą kapituły i księcia Tassillona z Bawarji, który na tym obrzędzie był obecny. R. 772 (v. 769) Aribo wziął udział na sejmie (a nie na soborze) w Dingolfind. Obrady tego sejmu, podane przez Binterima w jego Historji soborów, rzucają światło na ówczesny stan społeczny. Często też zasiadał na synodach djecezjalnych i innych zebraniach duchowieństwa; fundował wiele klasztorów, budował i konsekrował wiele kościołów. Aribo i Wirgiljusz z Salzburga byli zaufanymi doradcami księcia Tassilona, który, gdyby był ich zawsze słuchał, nie byłby sobie i rodzinie smutnego zgotował losu. Cfr. Meichelbeck, Hist. Freising.. (Eberl.) X. M. G.
