Encyklopedja Kościelna/Assystencja

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Encyklopedja Kościelna (tom I)
Redaktor	Michał Nowodworski
Data wyd.	1873
Druk	Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[452] Assystencja należy się ze strony kapituły biskupowi. Sobór trydencki wyraźnie przepisuje, że prałaci (dignitates) i kanonicy sami przez się, a nie przez zastępców, powinni biskupowi, pontyfikalja sprawującemu lub celebrującemu, assystować i służyć (sess. 24. cap. 12. de Reform.), zaś św. Kongr. Obrz. (decr. 23 Mart. 1592. confirm. a Clemen. VIII per breve 13 Junii 1592) dodaje, że sposób assystowania taki zachować mają, jaki Pontyfikat rzymski przepisuje. Assystencja taka należy się biskupowi nietylko w katedralnym kościele, ale i w innych kościołach miasta i przedmieść; assystować za miastem nie mogą być zmuszani (S. C. Rit. 13 Julii 1658. In Aąuilana 19 Decembr. 1665). Gdy biskup prywatnie kleryków wyświęca, trzech kanoników assystować mu powinno; prywatnie Mszę odprawiającemu, assystencja się nie należy. Przy poświęceniu olejów św. kanonicy, o ile potrzeba, powinni uzupełnić liczbę dwunastu kapłanów. Ma także biskup prawo przybrać sobie, do posługi w zarządzie djecezji, dwóch prałatów, lub kanoników katedralnych, lub kollegjackich (cap. Ad audientiam. lib. III, Decretal. 4). S.