Encyklopedja Kościelna/Assysta
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
Redaktor | Michał Nowodworski |
Data wyd. | 1873 |
Druk | Czerwiński i Spółka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Assysta, Assystencja, z łacińskiego adsisto — stoję obok; ztąd assysta, poczet, orszak towarzyszący osobie dostojnej, np. biskupowi, lub kapłanowi przy obrzędzie jakimś. W języku liturgicznym, odprawiać nabożeństwo z assystą, znaczy z djakonem i subdjakonem, w dalmatyki przybranymi. Wyrażenie: biskup przy Mszy assystuje, znaczy, że jest obecny, czy to w pierwszej stalli chóru, czy też na tronie; a ta obecność jego assystencją, nie zaś assystą zwać się powinna. Assystencja też nazywa się obecność proboszcza przy ślubie małżeńskim (ob. Małżeństwo). X. S. J.