Encyklopedja Kościelna/Asterjusz święty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Asterjusz (święty), biskup amazejski, w Poncie, należy do ojców kościoła greckiego i był współczesny św. Złotoustemu i św. Hieronimowi. Umarł r. 410. Szczegółów jego życia mało znanych. Pierwotnie poświęcił się zawodom prawniczemu i świetnie się w nim odznaczał, następnie jednak wstąpił do stanu duchownego, a po Eulaljuszu został biskupem pod koniec IV w. Adrjan II mówi o poszanowaniu, jakie miano dla tego biskupa i dla jego pism na całym wschodzie. Kazania jego wielki miały rozgłos, tak dalece, że na powszechnym soborze nicejskim II były przytaczane. Focjusz zebrał z tych kazań niektóre wyjątki; wiele ich też przechowało się do naszych czasów. Jedenaście kazań, prawdopodobnie autentycznych, wydał ks. Combefis w Paryżu r. 1648, w dziele p. t. Auctuarium novum Biblioth. t. I. Jest tam dodanych 10 kazań, ze zbioru Focjusza, oraz mowa pochwalna na cześć św. Szczepana, uważana dotąd za dzieło Proklusa, partrjarchy konstantynopolitańskiego. Tym sposobem mamy 22 kazań św. Asterjusza. Wątpliwą jest rzeczą, czy 8 homilji, znajdujących się w Monumenta Ecelesiae Graecae, przez Cotelier, jest autorem św. Asterjusz, lubo jemu są przypisywane. Niektórzy patrologowie przypisują je innemu, nieco wprzód żyjącemu Asterjuszowi, arjaninowi. Obacz Oudin, Commentar. de scriptor eccles. t. I. p. 894 i Dupin, Biblioth. nouv. t. 3, p. 82, gdzie znajdują się wyjątki z 22 homilji, zawierające bardzo ciekawe opisy ówczesnych zwyczajów i obyczajów. Jest przekład łaciński tych kazań, w dodatku do weneckiego wydania dzieł św. Prospera, z roku 1782. Niemieckie tłumaczenie niektórych homilji Asterjusza wydał 1830 r. prof. Engelhardt w Erlangen, w trzech tamtejszych programatach.
