Encyklopedja Kościelna/Baranowski Wojciech
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Baranowski Wojciech, prymas. Ubogiego rodu (1548—1550), ale niepospolitemi przymiotami umysłu zwrócił na siebie uwagę Zamojskiego kanclerza. Kształcił się w Krakowie i za granicą. Kanonik kujawski, kruświcki, później kantor gnieźn. i scholastyk łęczycki, sekretarz królewski, pod Pskowem mianowany przez Batorego sekretarzem wielkim koronnym (1581), a r. 1585, pomimo wielu przeciwników, podkanclerzym. Zostawszy biskupem płockim, złożył pieczęć i całkowicie oddał się pasterstwu. Surowy i czujny, przestrzegał ściśle świętości kapłaństwa w duchowieństwie; założył seminarjum w Pułtusku; budował w Bartodziejowie i w Warszawie pałace dla biskupów płockich, z których ostatni później zamienił na prymasowski. Chęć jego przeniesienia się na biskupstwo krakowskie, wakujące po kardynale Jerzym Radziwile, posłużyła ks. Stanisławowi Grochowskiemu za materjał do jego satyrycznego wiersza „Babie koło,“ za który G. utracił kanonję. W Płocku odbył synod djecezjalny, podobnie jak i po przeniesieniu na stolicę kujawską (1606), synod kujawski. R. 1608 został prymasem arbp. gn. Restaurował spaloną katedrę gniezn., odbył synod prowinc. w Łowiczu 1612 r. Umarł w wieku późnym (1616), pochowany w kollegjacie łowickiej, w kaplicy przez siebie wystawionej.
