Encyklopedja Kościelna/Barbarossa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Barbarossa, nazwa dwóch korsarzy, synów greckiego garncarza z Mityleny, którzy przeszli na islam. Starszy nazywał się Horuk (Aruk), drugi Hayradin (Chair-eddin). Na skradzionym małym okręcie rozpoczęli swoje wyprawy korsarskie i do takiej doszli potęgi, że około r. 1517 Selim Eustemi, panujący w Algerze, wezwał ich na pomoc. Horuk zamordował Selima i coraz większe zdobywał sobie panowanie w Afryce północnej, dopóki nie został przez Maurów, połączonych z Hiszpanami, pobity nad rzeką Huexda, gdzie stracił życie. Hayradin, jeszcze okrutniejszy i chytrzejszy, nastąpił po Horuku, prowadził korsarstwo systematycznie, tak dalece, że potęga jego wchodziła w rachubę ówczesnych polityków, tak np. sprzymierzony z Franciszkiem I, królem francuzkim, przeciw Karolowi V, pustoszył brzegi neapolitańskie i zwalczał Hiszpanję w Afryce, zdobył Tunis, a Soliman II mianował go swoim paszą; sam zaś nazywał się jego namiestnikiem. Tripolis wpadło także w jego ręce. Wystąpił nareszcie przeciwko niemu Karol V, z wielką flotą, dowodzoną przez Andrzeja Doria, genueńczyka, pierwszego wówczas bojownika na morzu. R. 1535 Hayradin był zupełnie pobity, przyczem Karol V uwolnił 22 tysiące jeńców chrześcjańskich. Hayradin uciekł do Konstantynopola, został admirałem Solimana, był jeszcze 1543 r. wysłany na pomoc królowi Franciszkowi i zdobył Nizzę, z wyjątkiem cytadeli. Um. r. 1547 w Konstantynopolu, licząc 88 lat wieku; znaleziono go nieżywym w objęciach niewolnicy. Był on mistrzem korsarstwa i założycielem rozbójniczego systematu państw barbaryjskich, na północném wybrzeżu Afryki.
