Encyklopedja Kościelna/Bazyljanki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bazyljanki, jakeśmy wyżej wspomnieli, wprzód powstały niż męzka gałąź tego zakonu; założycielką ich była św. Makryna, siostra św. Bazylego. Na jej to prośbę, pobożna jej matka zbudowała dom klasztorny pod Iborą, w Poncie, gdzie Makryna aż do swojej śmierci (r. 379) była przełożoną. Brat jej miał zwierzchnictwo tak nad tym domem, jak nad wszystkiemi klasztorami żeńskiemi, które wkrótce w wielkiej liczbie powstały. Prześladowanie Konstantego Kopronyma zadało im, podobnie jak i męzkim klasztorom, cios nie mały. Dalsze też ich dzieje połączone są z historją męzkiego zakonu. Na zachodzie zakonnice te wiele miały klasztorów w królestwie Neapolitańskiém i Sycylji, gdzie pierwotnie modliły się po grecku, dopóki im Papież Aleksander VI nie pozwolił odmawiać pacierzy z brewjarza dominikańskiego. Tylko w Messynie zachowały one jeszcze do ostatnich czasów ryt grecki (Moroni, Dizionario di erud. st. eccl.). N.
