Encyklopedja Kościelna/Benedykt IV
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Benedykt IV, rzymianin, sławny z miłości ku ubogim jeden z lepszych Papieży w X. w., został wybrany wkrótce po śmierć Jana IX († w Sierpniu v. Lip. 900). Zaraz po swym wyborze odprawił w Rzymie sobór i posłał list do biskupów i książąt Francji, a drugi do duchowieństwa i ludu w Langres (Mansi t. XVIII p. 233—236), celem przywrócenia na stolicę wygnanego tamtejszego biskupa Argrinnusa. W tym czasie Ludwik, król Prowancji, ubiegający się z Berengarjuszem o koronę cesarską, wszedł z trjumfem do Rzymu, a Papież koronował go na cesarza (Watterich, Vitae Rom. Pontif., t. I p. 659), pod imieniem Ludwika III, na początku r. 901. Wkrótce atoli pochwycił tego cesarza w Weronie jego przeciwnik Berengarjusz i oczy mu wyłupił. Za czasów Benedykta IV miały miejsce szczęśliwe wyprawy Alfonsa III, króla Leonu, przeciwko Maurom, odkąd Hiszpanja poczęła zrzucać jarzmo saraceńskie. Um. Benedykt ok. Paźd. 903 r., a po nim nastąpił Leon V.
