Encyklopedja Kościelna/Bernardus Guidonis
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bernardus Guidonis, v. B. Guido, zak. św. Dominika, od r. 1306 inkwizytor archidjec. tuluzkiej, później (od r. 1324) biskup w Tuy (Tude) nad rz. Minho, w prowincji dziś portugalskiej Braga (Bracarensis), nakoniec w Lodève (Lodova v. Luteva, w prowincji narbonneńskiej), † 1331 r. Oprócz dziejów Papieży Klemensa V i Jana XXII (Acta Clementis V P.; Acta Joannis XXII P.), wydanych przez Baluz'a (Vitae Papar. Avenionens. t. I), mamy jeszcze z pism Bernarda: 1) Catalogus Pontificum Romanor. zwany inaczej Flores Chronicor. albo Vitae Pontiff. Rom., albo wreszcie Chronicon. Pontific. et Imperator. (wyciągi ap. Baluzium op. c.; ap. Muratori Scriptor. rer. ital. t. III; ab. Bouquet, Recueil des histor. t. XXI). 2) Chronicon, seu genealogia comitum Tolosanor. 3) De monasterio S. Augustini Lemovicensis (Limoges). 4) De ordinibus Grandimontensi atque Artigiae et monasterio S. Augustini Lemoviciensis. 5) De origine prima gentis Francor. et eor. progressu. 6) Descriptio Galliarum. 7) Libellus de ordine praedicatorum (fragmenta ap. Martene Ampliss. collectio t. VI; ap. Bouquet, op. c. t. 21, sięgają lat 1235—1297). 8) 'Liber sententiar. inquisitionis Tolosanae (ap. Limbroch, Hist. inquisitionis). 9) Nomina et gesta eppor. Lemovicensium, Tholosanor. i wiele innych. Jan Jak. Percin (Monumenta conveutus Tolosani, Tolosae 1693 p. I s. 62 i 70) opowiada, że za jego czasów w bibljotece dominikańskiej w Tuluzie było 10 tomów dzieł Bernarda Gwidonowego, i spis ich w swém dziele podaje. Między innemi było bardzo wiele dokumentów, odnoszących się do historji dominikanów w ogóle i klasztorów ich po szczególe, do dziejów inkwizycji, jako też historja soborów powszechnych od nicejskiego do wienneńskiego (1312) i wielu prowincjonalnych wschodnich i zachodnich. Historja soborów jeszcze zostaje w rękopiśmie w niektórych bibljotokach[1]. Z dzieł innych wyliczyliśmy te tylko, które były drukiem ogłoszone, w różnych zbiorach historycznych (szczegółowo ob. Potthast, Bibiioth. hist. s. 166—167). Z żywotów śś. przez Bernarda napisanych, znane są: Vita S. Dominici fundatoris ord. praed.; S. Fulcranni ep. Lodoven. († 1006); S. Licerii v. Glycerii (żył w VI w.) ep. Consorannis in Novempopulania (później St-Lizier, w Gaskonji, należące niegdyś do metropolji Elusa, później Eauze); Vita S. Sacerdotis ep. Lemovic. († 530); S Thomae Aquinatis († 1274). Temuż Bernardowi G. przypisują niektórzy historję wojen z albigensami, znaną p. t. Praeclara Francorum facinoram tam contra orthodoxae fidei, quam ipsius Gallicae gentis hostes, gesta ab a. 1200—1311, a Montis Fortis comite etc., albo Chronicon Simonis comitis Montis-fortis (na franc. przełożył Guizot, w Collection des mémoires relatifs a l'hist. de France, t. XV p. t. Des gestes glorieux des Français Paris 1824); a przypisywaną najczęściej Piotrowi biskupowi z Lodève, żyjącemu ok. r. 1312. Szczegóły ob. w Labbe, Biblioth. nova mss. II 18. X. W. K.
