Encyklopedja Kościelna/Bernika
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bernika, v. Bernice v. Berenice (Βερίνκη), córka Heroda Agryppy I i jego żony Cypros, wnuczki Heroda W. Herodjada była jej ciotką (siostrą jej ojca; Joseph. Flav. Antiq. Jud. l. XVIII c. 7, 8, 9). Bernika zaręczoną była najprzód Markowi, synowi Aleksandra Lizymacha, najzamożniejszego żyda w Aleksandrji (ib. l. 19 c. 4 et l. 20 c. 3); lecz gdy Marek umarł, wydał ją ojciec za swego rodzonego brata Heroda, któremu wyjednał u cesarza Klaudjusza (41—54 r.) królestwo Chalcis (ib, l. 19 c. 4). Gdy mąż jej umarł, żyła przez jakiś czas ze swym rodzonym bratem, królem Agryppą II; dopiero dla usunięcia podejrzeń i zapobieżenia pogłoskom, jakie kursowały o ich wzajemnym stosunku, wyszła za Polemona, króla Cylicji. Polemon, spodziewając się wielkich za nią bogactw, poddał się obrzezaniu przed małżeństwem; wkrótce jednak opuszczony przez Bernikę, porzucił religję żydowską (ib. l. 20, 5). Bernika wróciła, zdaje się, do brata swego króla Agryppy, i wtedy to (ok. r. 60) wypada podróż ich obojga do Cezarei, dla odwiedzenia Festusa, prokuratora rzymskiego, podczas której stawiony był przed nimi św. Paweł. Act. 25, 13. 23. 26, 30. Bernika później przemieszkiwała czas jakiś w Jerozolimie, trzymając przy sobie dwór królewski. Joseph. Flav. De Bel. Jud. l. II c. 26, 28 (lat 15—16). Chodziły wieści, że Tytus był w niej bardzo zakochany (ok. r. 68. Tacit. Histor. 2, 2. Sueton. Vitae Ceasar. Tit. c. 7); a i u Wespazjana miała łaski, tak dla wdzięków swoich, jak i bogatych darów (Tacit. Histor. 2, 81). X. W. K.
